การขยายบทบาทของกองกำลังป้องกันตนเองของญี่ปุ่นยุคหลังสงครามเย็น

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มุ่งศึกษาถึงการขยายบทบาทของกองกำลังป้องกันตนเองของญี่ปุ่นในยุคหลังสงครามเย็น จนถึงปัจจุบัน (ค.ศ. 2004) ใน 2 มิติ คือ มิติทางกฎหมาย และมิติทางการปฏิบัติการจริง โดยศึกษาถึงปัจจัยภายในประเทศญี่ปุ่นที่เกี่ยวข้อง และเชื่อมโยงกับสถานการณ์ภายนอกประเทศที่ส่งผลกระทบต่อการขยายบทบาทของกองกำลังป้องกันตนเอง เพื่อพิสูจน์ให้เห็นถึงความต้องการของญี่ปุ่นในการที่จะขยายบทบาทของกองกำลังป้องกันตนเองด้วยตนเอง ผู้วิจัยได้ใช้แนวคิดการวิเคราะห์ระบบ (System Analysis) ของเดวิด อีสตัน (David Easton) เพื่อช่วยในการวิเคราะห์ความเชื่อมโยงระหว่างปัจจัยภายใน และปัจจัยภายนอกที่ส่งผลให้กองกำลังป้องกันตนเองของญี่ปุ่นสามารถขยายบทบาทได้ในช่วงเวลาดังกล่าว การศึกษาพบว่า การขยายบทบาทของกองกำลังป้องกันตนเองของญี่ปุ่นหลังสงครามเย็น มีแรงผลักดันจากทั้งปัจจัยภายในและปัจจัยภายนอก ปัจจัยภายใน ได้แก่ นักการเมืองสายเหยี่ยว ข้าราชการ กลุ่มธุรกิจ และมติมหาชน ส่วนปัจจัยภายนอก คือ แรงกดดันและพฤติกรรมของสหรัฐอเมริกาที่ส่งผลต่อความมั่นใจในความมั่นคงของญี่ปุ่น ภัยคุกคามจากเกาหลีเหนือ การเป็นมหาอำนาจที่ยิ่งใหญ่ขึ้นของจีน และการก่อการร้ายที่ขยายตัว โดยปัจจัยภายนอกนั้นเป็นปัจจัยเสริมที่ส่งผลกระทบต่อการรับรู้ของตัวแสดงภายในญี่ปุ่นให้มีความต้องการที่จะขยายบทบาทด้านความมั่นคงมากยิ่งขึ้น