การศึกษาตัวการที่มีอิทธิพลต่อความสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนของนักเรียนวัยรุ่นแปดคน

Abstract

การศึกษานี้เป็นการศึกษาระยะยาว (Longitudinal Study) เพื่อวิเคราะห์ตัวการที่มีอิทธิพลต่อความสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนของนักเรียนวัยรุ่น ๘ คน สำหรับการศึกษานี้นักเรียนที่ได้รับเลือกเป็นตัวแทนของนักเรียนเก่ง ๒ คนตัวแทนนักเรียนปานกลาง ๔ คนตัวแทนนักเรียนที่เรียนอ่อน ๒ คนรวมเป็นนักเรียนชาย ๔ คนนักเรียนหญิง ๔ คนการรวบรวมข้อมูลโดยใช้วิธีชั่งน้ำหนักและวัดส่วนสูงจากบันทึกรายงานการตรวจสุขภาพของนายแพทย์การเยี่ยมบ้านนักเรียนและสัมภาษณ์ผู้ปกครอง สัมภาษณ์อาจารย์ประจำชั้น สัมภาษณ์อาจารย์คนอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องใช้แบบสอบถามนักเรียนในห้องสังเกตและบันทึกพฤติกรรมของนักเรียนทั้งในห้องเรียนและนอกห้องเรียนให้นักเรียนเขียนอัตชีวประวัติและบุคคลที่ข้าพเจ้าต้องการเป็นเหมือน ทดสอบสังคมมิติ ทดสอบความคิดเห็นของนักเรียนต่อเพื่อนๆ ในห้องโดยใช้คำถาม “ใครเอ๋ย” และ Semantic Differential Test ทดสอบความสามารถทางสติปัญญา ศึกษาผลการสอนกลางปีและปลายปีศึกษาความตั้งใจเรียนของนักเรียนโดยอาจารย์ประจำวิชา ผู้ปกครองและอาจารย์ประจำชั้น ศึกษาทัศนคติและความสนใจของนักเรียนต่อวิชาต่างๆ ประเมินความประพฤติของนักเรียนโดยนักเรียนเอง ผู้ปกครองและอาจารย์ประจำชั้น การอภิปรายข้อมูลที่ได้มาตามกรอบของการวิเคราะห์ตัวการที่มีอิทธิพลต่อการเรียนรู้ของนักเรียนของอาจารย์ Prescott ซึ่งได้แก่ตัวการทางร่างกาย ตัวการทางความรัก ตัวการทางวัฒนธรรมและการอบรมทางบ้าน ตัวการทางความสัมพันธ์ในหมู่เพื่อนวัยเดียวกัน ตัวการทางการพัฒนาแห่งตน ตัวการทางการปรับตน จากผลของการศึกษาพบว่านักเรียนวัยรุ่นที่ได้รับเลือกเป็นตัวแทนสำหรับการศึกษานี้ทั้งชายและหญิงมีระดับสติปัญาไม่แตกต่างกันมากแต่ความสัมฤทธิ์ผลของการเรียนแตกต่างกันมากนักเรียนชายคู่หนึ่งมีระดับสติปัญญาเท่ากันคนหนึ่งมีความสัมฤทธิ์ผลทากงการเรียนสูงเมื่อเปรียบเทียบกับนักเรียนทั้งหลายแต่อีคนหนึ่งความสัมฤทธิ์ผลอยู่ในระดับปานกลางเช่นเดียวกับนักเรียนหญิงคนหนึ่งมีระดับสติปัญญาเท่ากับนักเรียนหญิงที่ได้รับเลือกเป็นตัวแทนของนักเรียนปานกลางของห้องแต่มีความสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนต่ำที่สุดจากการวิเคราะห์ตัวการที่มีอิทธิพลต่อความสัมฤทธิ์ผลของการเรียนนักเรียนวัยรุ่น ๘ คนนี้ ปรากฎว่าตัวการทางร่างกายเป็นอุปสรรคต่อการเรียนรู้ของนักเรียนหญิงวัยรุ่น ๓ คนตัวการทางความรักระหว่างบิดามารดาและบุตรเป็นอุปสรรคต่อความสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนของนักเรียนชายวัยรุ่นหนึ่งคนและนักเรียนหญิงวัยรุ่น ๒ คนตัวการทางวัฒนธรรมและการอบรมหาบ้านเป็นอุปสรรคต่อความสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนของนักเรียนชายวัยรุ่น ๓ คนและนักเรียนหญิงวัยรุ่น ๒ คนนอกจากนี้ความสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนของนักเรียนชาย ๒ คนและหญิงหนึ่งคนยังขึ้นอยู่กับกตัวการทางการพัฒนาแห่งตนคือความตั้งใจสนใจและทัศนคติต่อการเรียนรู้ของแต่ละบุคคลนักเรียนวัยรุ่นชายที่ได้รับเลือกเป็นตัวแทนของการศึกษา ๒ คนมีปัญหาเกี่ยวกับความสัมพัธธ์ในหมู่เพื่อนวัยเดียวกันซึ่งทำให้เป็นอุปสรรคต่อความสัมฤทธิ์ผลทางการเรียด้วยตัวการการปรับตนเป็นอุปสรรคต่อความสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนของนักเรียนหญิงวัยรุ่นที่เรียนปานกลางหนึ่งคน จากการศึกษานี้สรุปได้ว่าตัวการทั้งหกนี้มีอิทธิพลต่อความสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนของนักเรียนที่ทำการศึกษาทุกคนและมีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิดบางตัวการเป็นอุปสรรคต่อความสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนตัวการเหล่านี้มีอิทธิพลต่อความสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนของนักเรียนแต่คนไม่เหมือนกันตัวการที่ส่งเสริมความสัมฤทธิ์ผลทางการ เรียนของนักเรียนคนหนึ่งแต่อาจกลับเป็นอุปสรรคต่อความสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนของนักเรียนอีกคนหนึ่งและในทำนองเดียวกันตัวการที่เป็นอุปสรรคต่อความสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนของนักเรียนคนหนึ่งอาจกลับเป็นตัวการที่ส่งเสริมความสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนของนักเรียนอีกคนหนึ่งนอกจากนี้ตัวการเหล่านี้มีอิทธิพลต่อความสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนมากน้อยต่างกันไป