Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายที่จะเปรียบเทียบความสามารถในการแก้ปัญหาคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ที่เรียนคณิตศาสตร์แนวใหม่กับนักเรียนที่ไม่ได้เรียนคณิตศาสตร์แนวใหม่โดยมีตัวอย่างประชากรที่ใช้ในการวิจัยคือนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ของโรงเรียนสังกัดกรมสามัญศึกษาในส่วนกลางซึ่งเรียนคณิตศาสตร์แนวใหม่เป็นกลุ่มทดลองได้แก่นักเรียนโรงเรียนพญาไท พิบูลอุปถัมภ์และวัดเวตวันธรรมาวาส รวมทั้งสิ้น 131 คนและใช้นักเรียนของโรงเรียนกรมสามัญศึกษา สังกัดจังหวัดพระนครซึ่งไม่ได้เรียนคณิตศาสตร์แนวใหม่เป็นกลุ่มควบคุมได้แก่นักเรียนโรงเรียนวัดมหาบุศย์กับวัดชนะสงคราม รวมทั้งสิ้น 138 คนการสุ่มกลุ่มตัวอย่างประชากรได้ใช้กลุ่มตัวอย่างประชากรเดียวกันกับกลุ่มตัวอย่างประชากรที่ใช้ในการวิจัยของนางสาวดวงเดือน อ่อนน่วม เมื่อปีการศึกษา 2513 ว่าด้วยเรื่อง “การศึกษาเปรียบเทียบความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมปีที่ 2 ระหว่างนักเรียนที่เรียนคณิตศาสตร์แนวใหม่กับนักเรียนที่ไม่ได้เรียนคณิตศาสตร์แนวใหม่” ซึ่งใช้คะแนนจากแบบทดสอบความพร้อมทางคณิตศาสตร์และความคิดรวบยอดเกี่ยวกับจำนวนที่นางสาวดวงเดือน อ่อนน่วม สร้างขึ้นมีค่าสัมประสิทธิ์แห่งความเชื่อถือได้ 0.74 มาเป็นเกณฑ์ในการนำนักเรียนกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมมาเปรียบเทียบกัน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบทดสอบวัดความสามรถในการแก้ปัญหาคณิตศาสตร์ซึ่งมีค่าสัมประสิทธิ์แห่งความเชื่อถือได้ 0.85 ส่วนการวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการแก้ปัญหาคณิตศาสตร์ระหว่างนักเรียนที่เรียนคณิตศาสตร์แนวใหม่กับนักเรียนที่ไม่ได้เรียนคณิตศาสตร์แนวใหม่ใช้การทดสอบความมีนัยสำคัญของความแตกต่างระหว่างมัชฌิมเลขคณิตของคะแนนความสามารถในการแก้ปัญหาคณิตศาสตร์โดยการคำนวณอัตราส่วนวิกฤติ จากผลการวิจัยปรากฏว่านักเรียนที่เรียนคณิตศาสตร์แนวใหม่กับนักเรียนที่ไม่ได้เรียนคณิตศาสตร์แนวใหม่กับนักเรียนที่ไม่ได้เรียนคณิตศาสตร์แนวใหม่มีความสามารถในการแก้ปัญหาคณิตศาสตร์ไม่แตกต่างกันถึงแม้จะพิจารณาแยกตามชนิดของปัญหาและแยกตามเพศแล้วก็ตามแต่เมื่อได้นำตัวอย่างประชากรส่วนหนึ่งของทั้ง 2 กลุ่มที่มีครูผู้สอนวุฒิเท่ากันและมีประสบการณ์ในการสอนใกล้เคียงกันมาเปรียบเทียบปรากฏว่านักเรียนที่เรียนคณิตศาสตร์แนวใหม่มีความสามารถในการแก้ปัญหาคณิตศาสตร์ดีกว่านักเรียนที่ไม่ได้เรียนคณิตศาสตร์แนวใหม่และเมื่อพิจารณาแยกตามชนิดของปัญหาปรากฏว่านักเรียนที่เรียนคณิตศาสตร์แนวใหม่มีความสามารถในการวิเคราะห์ปัญหาดีกว่านักเรียนที่ไม่ได้เรียนคณิตศาสตร์แนวใหม่ ส่วนความสามารถในการหาวิธีการในการแก้ปัญหาและการคำนวณหาคำตอบปรากฏว่ามีความสามารถไม่แตกต่างกัน ข้อเสนอแนะในการวิจัยครั้งนี้คือควรให้นักเรียนทั้งที่เรียนคณิตศาสตร์แนวใหม่และที่ไม่ได้เรียนคณิตศาสตร์แนวใหม่ได้มีโอกาสรับการฝึกหัดให้พิจารณาและสรุปวิธีการแก้ปัญหาให้เป็นไปตามลำดับขั้นด้วยตนเองโดยมีครูเป็นครูเป็นผู้แนะนำและแก้ไขให้ถูกต้องในที่สุดเพื่อจะได้มีความสามารถแก้ปัญหาได้ดีขึ้น
