Abstract:
การวิจัยเรื่องนี้เป็นการศึกษาสัดส่วนของผู้ชายไทยในช่วงอายุ ๒๐ ปีถึง ๕๐ ปี ใช้ตัวอย่างประชากรในเขตกรุงเทพมหานครจำนวน ๒๕๖ คนด้วยการสุ่มแบบแบ่งชั้น (Stratified Random Sampling) จากประชากรที่ใช้สติปัญญาและใช้กำลังกายเป็นหลักในการประกอบอาชีพอย่างละเท่าๆ กันโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อนำข้อค้นพบนี้ไปเป็นหลักในการออกแบบเครื่องแต่งกายสำเร็จรูป แบบฟอร์มนิสิตนักศึกษา เครื่องเรือนและครุภัณฑ์ต่างๆ อันมีประโยชน์ต่อการศึกษาและประชาชนทั่วไปข้อค้นพบคำนวณเป็นมัชฌิมเลขคณิตของแต่ละสัดส่วนเป็นเซนติเมตรดังนี้ ส่วนสูง ๑๖๕.๔๖ รอบคอ ๓๔.๙๗ รอบอก ๘๖.๘๘ รอบเอว ๗๕.๗๗ รอบตะโพก ๘๙.๘๑ รอบโคนขา ๔๙.๐๑ รอบแขน ๒๖.๘๒ รอบข้อมือ ๑๖.๓๗ ช่วงไหล่ ๔๒.๕๐ ช่วงแขน ๕๕.๖๕ เป้า ๖๑.๖๘ เอวถึงเท้า ๙๖.๓๓ ช่วงขา ๔๓.๔๘ ช่วงน่อง ๔๐.๙๗ ช่วงหลัง ๖๒.๙๖ ข้อศอกถึงหัวไหล่ ๓๔.๕๗ พื้นเก้าอี้ถึงข้อศอก ๒๒.๕๗ และความกว้างระหว่างต้นแขน ๔๗.๔๓ จากข้อค้นพบนี้ได้หาความสัมพันธ์ของสัดส่วนต่างๆ โดยใช้ส่วนสูง รอบคอ รอบอก และรอบเอวเป็นตัวเปรียบเทียบ ปรากฏว่าส่วนสูงเป็นตัวที่มีความสัมพันธ์กับสัดส่วนอื่นๆ ได้ดีที่สุดได้ผลดังนี้ (เมื่อให้ส่วนสูง = H) เอวถึงเท้า ๔/๗ H รอบอกและรอบตะโพก ๘/๑๕ H ช่วงน่อง ๗/๑๕ H เป้าและช่วงหลัง ๓/๘ H ช่วงแขน ๗/๒๐ H รอบโคนขาและความกว้างระหว่างต้นแขน ๓/๑๐ H ช่วงน่อง ๑/๔ H ช่วงไหล่และช่วงขา ๔/๑๕ H รอบคอและข้อศอกถึงหัวไหล่ ๑/๑๕ H รอบแขน ๑/๖ H พื้นเก้าอี้ถึงข้อศอก ๑/๗ H และรอบข้อมือ ๑/๑๐ H
