Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มุ่งศึกษาผลของการยืนยันคุณค่าต่ออารมณ์และเจตคติของผู้ที่มีความแตกต่างกันในความเป็นปัจเจก บุคคลนิยมและคติรวมหมู่ ผู้ร่วมการทดลองในการวิจัยครั้งนี้เป็นบุคคลทั่วไปที่มีอายุระหว่าง 17-25 ปี จำนวน 300 คน ซึ่งแบ่งเป็นกลุ่มที่มีความเป็นปัจเจกบุคคลสูงหรือต่ำและมีความเป็นคติรวมหมู่สูงหรือต่ำ รวม 4 กลุ่ม และได้ทำการ ยืนยันคุณค่าในเงื่อนไขที่แตกต่างกันไป 3 เงื่อนไข คือ เงื่อนไขการยืนยันคุณค่าในตนเอง เงื่อนไขการคาดคะเน การยืนยันคุณค่าในตนเองของบุคคลใกล้ชิดและเงื่อนไขการไม่มีการยืนยันคุณค่าในตนเอง ผลการวิจัยพบว่า 1. ผู้ที่ได้รับการยืนยันคุณค่าในตนเองมีเจตคติต่อแหล่งของการคุกคามไปในทิศทางบวกมากกว่าผู้ที่ไม่ได้รับการยืนยัน คุณค่าในตนเอง 2. ผู้ที่ได้คาดคะเนการยืนยันคุณค่าในตนเองของบุคคลใกล้ชิดมีเจตคติต่อแหล่ง ของการคุกคาม ไปในทิศทางบวก มากกว่า ผู้ที่ไม่ได้รับการยืนยันคุณค่าในตนเอง 3. ผลการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบสองทาง (Two-way ANOVA) ไม่พบปฏิสัมพันธ์ระหว่างเงื่อนไขการยืนยันคุณค่าและลักษณะมุมมองแบบปัจเจกบุคคลนิยม และคติรวมหมู่ 4. ผลการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบสามทาง (Three-way ANOVA) พบปฏิสัมพันธ์ระหว่างเงื่อนไข การยืนยันคุณค่าและลักษณะมุมมองแบบปัจเจกบุคคลนิยม และพบว่าบุคคลที่มีลักษณะมุมมองแบบปัจเจกบุคคลนิยม สูงสามารถยืนยันคุณค่าในตนเองและใช้บุคคลใกล้ชิดเป็นแหล่งของการยืนยันคุณค่าในตนเองได้ดีพอๆกัน แต่ไม่พบ ความแตกต่างในผู้ที่มีลักษณะมุมองแบบปัจเจกบุคคลนิยมต่ำ