Abstract:
สารนิพนธ์นี้มุ่งศึกษาแนวทางการแปลนวนิยายเรื่อง Pride and Prejudice ของเจน ออสเตน (Jane Austen) ในประเทศไทย และปัจจัยที่ส่งผลต่อการเลือกแนวทางในการแปล โดยใช้ทฤษฎีการแปลวรรณกรรมของวัลยา วิวัฒน์ศร ทฤษฎีการประเมินงานแปลของคาทารินา ไรส์ ทฤษฎีสโคพอสของคาทารินา ไรส์และฮันส์ แฟร์เมียร์ และทฤษฎีการแปลของอองเดร เลอเฟอแวร์ ในประเทศไทย มีผู้นำเรื่อง Pride and Prejudice มาแปลโดยมิได้ใช้วิธีการดัดแปลง 2 สำนวนด้วยกัน คือ สำนวน “สาวทรงเสน่ห์” แปลโดย “จูเลียต” หรือ ชนิด สายประดิษฐ์ เมื่อ พ.ศ. 2489 และสำนวน“อหังการและอคติ” จัดพิมพ์โดย สำนักพิมพ์คลาสสิกเมื่อ พ.ศ. 2549 โดยไม่สามารถระบุผู้เป็นบรรณาธิการแปลและเรียบเรียงได้ว่าคือ “แก้วคำทิพย์ ไชย” หรือ “ปฐมา พรหมสรร” เนื่องจากความผิดพลาดของข้อมูลบนตัวหนังสือ แต่จากข้อมูลทั้งหมด ผู้วิจัยพบว่า การระบุดังกล่าวไม่มีความสำคัญ เพราะข้อมูลทั้งหมดชี้ให้เห็นว่า แนวทางในการแปล น่าจะเกิดจากนโยบายของสำนักพิมพ์มากกว่าเกิดจากตัวผู้แปล ดังนั้นผู้วิจัยจึงจะมุ่งวิเคราะห์ ปัจจัยที่มีผลต่อสำนักพิมพ์คลาสสิกในฐานะผู้มีอำนาจกำหนดให้ผู้แปลใช้แนวทางการแปลแนว เรียบเรียงในการถ่ายทอดสำนวนดังกล่าว ผลการศึกษาพบว่า สำนวน “สาวทรงเสน่ห์” มีแนวทางการแปลแนวรักษาต้นฉบับ และ สำนวน “อหังการและอคติ” มีแนวทางการแปลแนวเรียบเรียง โดยปัจจัยทางสังคมและ วัฒนธรรมที่มีผลต่อแนวทางการแปลของทั้งสองสำนวน ผู้วิจัยพบว่า ปัจจัยที่มีผลต่อแนวทางการแปลแนวรักษาต้นฉบับของสำนวน “สาวทรงเสน่ห์” คือ ปัจจัยคตินิยม และปัจจัย ผู้อุปถัมภ์ ปัจจัยคตินิยม ได้แก่ หลักการสำคัญของผู้แปล และการให้ความสำคัญกับสถานภาพของตัวบทต้นฉบับ ปัจจัยผู้อุปถัมภ์ ได้แก่ หนังสือพิมพ์ประชามิตร-สุภาพบุรุษ คุณกุหลาบ สายประดิษฐ์ คุณมาลัย ชูพินิจ และกลุ่มผู้อ่าน สำหรับสำนวน “อหังการและอคติ” ผู้วิจัย พบว่า การเลือกแนวทางการแปลแนวเรียบเรียงมีอิทธิพลมาจาก ปัจจัยผู้อุปถัมภ์ คือ สำนักพิมพ์คลาสสิก ขนบทางวรรณศิลป์การแปลแนวเรียบเรียงซึ่งเป็นที่นิยมสำหรับการแปล วรรณกรรมเยาวชน และคตินิยมในเรื่องของกฎหมายลิขสิทธิ์ใน 9 ประเทศที่สำนักพิมพ์เลือก งานของนักเขียนจากประเทศเหล่านี้มาแปล อนึ่ง จากสมมติฐานที่ตั้งไว้ว่า ปัจจัยด้านผู้แปลและผู้อุปถัมภ์ส่งผลให้แนวทางการแปลนวนิยายเรื่อง Pride and Prejudice ทั้ง 2 สำนวน มีความแตกต่างกัน ผู้วิจัยพบว่า ในกรณี ของสำนวน “สาวทรงเสน่ห์” ผลการวิจัยสอดคล้องกับสมมติฐานที่ตั้งไว้ ในขณะที่กรณีของ นวน “อหังการและอคติ” ผลการวิจัยบางส่วนไม่สอดคล้องกับสมมติฐานที่ตั้งไว้ กล่าวคือ ปัจจัยผู้แปลไม่มีผลต่อการเลือกแนวทางการแปลแนวเรียบเรียง แต่ปัจจัยที่มีผลต่อการเลือก แนวทางการแปลดังกล่าวคือ ผู้อุปถัมภ์ ขนบวรรณศิลป์ และคตินิยม
