แนวทางการพัฒนาเมืองชายแดน : กรณีศึกษา เมืองมุกดาหาร

Abstract

การศึกษาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาศักยภาพและบทบาทของเมืองมุกดาหารและเสนอแนะแนวทางการพัฒนาเมืองให้รองรับกับนโยบายของรัฐบาลที่กำหนดเป้าหมายที่จะพัฒนาประเทศไทยให้เป็นศูนย์กลางในภูมิภาคนี้ โดยมุกดาหารเป็นเป้าหมายที่คาดว่าจะเป็นประตูส่งออกที่สำคัญ และเป็นช่องทางเชื่อมโยงการค้ากับกลุ่มประเทศอินโดจีนในอนาคต จากการศึกษาพบว่า มุกดาหารเป็นเมืองชายแดนที่มีศักยภาพในการพัฒนาสูง คือ มุกดาหารได้เปรียบในเชิงที่ตั้งเนื่องจากอยู่ตรงข้ามกับแขวงสะหวันนะเขต ซึ่งเป็นแขวงที่ใหญ่เป็นอันดับสองรองจากเวียงจันทน์ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ประกอบกับนโยบายความร่วมมือในกลุ่มอนุภาคลุ่มแม่น้ำโขง 6 ประเทศ คือ ไทย ลาว กัมพูชา เวียดนาม พม่า และประเทศจีนตอนใต้ (มณฑลยูนาน) ทำให้เกิดการก่อสร้างสะพานข้ามแม่น้ำโขงแห่งที่ 2 ที่มุกดาหาร และการปรับปรุงถนนหมายเลข 9 ซึ่งในอนาคตจะทำให้มุกดาหารเป็น “ศูนย์กลางด้านการคมนาคมระหว่างประเทศในอนุภาคลุ่มแม่น้ำโขง” และยังจะเป็น “ประตูการค้าสู่อินโดจีน” เป็นเมืองหน้าด่านการค้าไปยังประเทศลาวและเวียดนาม ซึ่งเส้นทางนี้จะเป็นการเชื่อมภาคตะวันออกและภาคตะวันตกเข้าด้วยกันเปรียบเสมือนเป็น “สะพานบก” นอกจากนั้นจากโครงการพัฒนาทางหลวง 4 ช่องจราจรเชื่อมพื้นที่ชายฝั่งทะเลตะวันออกจากท่าเรือแหลมฉบัง สระแก้ว สิ้นสุดที่มุกดาหารยิ่งจะเป็นการส่งเสริมศักยภาพการพัฒนาของเมืองมุกดาหารที่มิใช่แต่เฉพาะในบทบาทของการเป็นเมืองที่เชื่อมโยงระหว่างกลุ่มประเทศอินโดจีนเท่านั้น แต่ยังสามารถเป็นเมืองที่มีบทบาทในการเป็นศูนย์กลางการกระจายสินค้าภายในภูมิภาคตะวันออกเฉียงเหนือสู่ภาคตะวันออกได้อีกด้วย ข้อเสนอแนะที่ได้จากการศึกษาครั้งนี้ ได้แก่แนวทางการพัฒนาเมืองมุกดาหาร ซึ่งประกอบด้วยการพัฒนาด้านการค้าชายแดน การท่องเที่ยว สาธารณูปโภค สาธารณูปการ การคมนาคม และการเสนอแผนพัฒนาเมืองทั้งระยะสั้น (5 ปี) และระยะยาว (20 ปี) เพื่อให้เมืองมุกดาหารสามารถพัฒนาเป็นเมืองการค้าชายแดนและเมืองท่องเที่ยวที่เชื่อมโยงกับกลุ่มประเทศอินโดจีนได้ในอนาคต