แนวทางการพัฒนาการตั้งถิ่นฐานในพื้นที่ปริมณฑลกรุงเทพมหานคร : กรณีศึกษาอำเภอลำลูกกา จังหวัดปทุมธานี

Abstract

การศึกษามีวัตถุประสงค์เพื่อเสนอแนวทางการพัฒนาเมืองในด้านการใช้ประโยชน์ที่ดิน โครงสร้างพื้นฐานให้สอดคล้องกับการขยายตัวที่จะเกิดขึ้นในอนาคตในพื้นที่แต่เดิมพื้นที่ศึกษามีบทบาทด้านเกษตรกรรมโดยมีรูปแบบการตั้งถิ่นฐานบริเวณริมคลอง การขยายตัวของกรุงเทพมหานครส่งผลให้เกิดการพัฒนาด้านที่อยู่อาศัย การค้าและบริการ และสถาบันราชการ โดยเฉพาะตั้งแต่ปี พ.ศ. 2530 เป็นต้นมา ได้มีการขยายตัวในด้านที่อยู่อาศัยและการค้าเป็นอย่างมาก โดยการขยายตัวของกิจกรรมดังกล่าว ส่งผลให้พื้นที่เมืองขยายไปตามแนวถนนสายหลัก และบุกรุกเข้าสู่พื้นที่เกษตรกรรมที่อยู่ตอนใน ทำให้เกิดการใช้ประโยชน์ที่ดินปะปนกันทั้งที่อยู่อาศัย อุตสาหกรรม เกษตรกรรมและอื่นๆ ก่อให้เกิดปัญหาในการพัฒนาระบบโครงสร้างพื้นฐาน ตลอดจนเกิดปัญหาสิ่งแวดล้อมตามมาด้วย การขยายตัวของพื้นที่ได้รับอิทธิพลจากทั้งปัจจัยผลักดันและปัจจัยดึงดูด โดยเฉพาะอย่างยิ่งการคมนาคม ที่จะทำให้พื้นที่ศึกษามีศักยภาพในการเข้าถึงและเชื่อมโยงกับพื้นที่อื่นๆ โดยเฉพาะพื้นที่ชั้นในของกรุงเทพมหานครได้สะดวกยิ่งขึ้น การพัฒนาในพื้นที่ศึกษาก็จะเพิ่มสูงขึ้นตามไปด้วย แนวทางในการพัฒนา ได้เสนอแนะให้มีการพัฒนาในบริเวณพื้นที่เดิม ให้สอดคล้องกับศักยภาพ ข้อจำกัด และแนวโน้มการขยายตัวในอนาคต โดยกำหนดให้ชุมชนคูคตเป็นศูนย์กลางหลักของพื้นที่และเป็นศูนย์กลางชานเมืองกรุงเทพมหานคร และมีศูนย์กลางรองที่ชุมชนลำลูกกา นอกจากนี้ยังเสนอแนะให้มีการวางผังเมืองรวมให้เต็มพื้นที่เดิม เพื่อจำกัดการพัฒนาที่จะเกิดขึ้นในอนาคต