การพัฒนาโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของความเหนื่อยหน่าย ในการทำวิจัยของนิสิตบัณฑิตศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

Abstract

พัฒนาและตรวจสอบโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ ของความเหนื่อยหน่ายในการทำวิจัย ของนิสิตบัณฑิตศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ตามทฤษฎีความสมดุลย์ระหว่างบุคคลและสิ่งแวดล้อมของ French และคณะ และงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษา คือ นิสิตบัณฑิตศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ที่เข้าศึกษาเมื่อปีการศึกษา 2536-2538 และกำลังศึกษาตามหลักสูตรปริญญาครุศาสตร์มหาบัณฑิต แผน ก (ทำวิทยานิพนธ์) ในภาคการศึกษาปลาย ปีการศึกษา 2539 จาก 11 ภาควิชา จำนวน 395 คน เก็บรวมรวบข้อมูลโดยใช้วิธีการส่งแบบสอบถามทางไปรษณีย์ อัตราการตอบกลับคิดเป็นร้อยละ 61.77 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรม SPSS/PC+ ในการหาค่าสถิติพื้นฐาน และใช้โปรแกรมลิสเรล (LISREL VIII) ในการวิเคราะห์เส้นทาง (Path Analysis) ประเภทมีตัวแปรแฝง (latent variable) ผลการวิจัยสรุปได้ว่า โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของความเหนื่อยหน่ายในการทำวิจัย มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ มีค่าไค-สแควร์ เท่ากับ 12.191 ; p=.731 มีองศาอิสระ 16 ค่า GFI เท่ากับ .933 ค่า AGFI เท่ากับ .951 ค่าเศษเหลือในรูปคะแนนมาตรฐานเท่ากับ 2.000 ค่าสัมประสิทธิ์การพยากรณ์ (R Square) เท่ากับ .627 แสดงว่าตัวแปรในโมเดลอธิบายความแปรปรวน ในตัวแปรความเหนื่อยหน่ายในการทำวิจัยได้ร้อยละ 62.7 ตัวแปรที่ให้อิทธิพลรวมต่อความเหนื่อยหน่ายในการทำวิจัยสูงที่สุด อย่างมีนัยสำคัญ คือ ตัวแปรแรงสนับสนุนทางสังคม รองลงมา คือ ตัวแปรความสามารถในการตัดสินใจ ปริมาณและความยากของงาน และความขัดแย้งในบทบาท