การศึกษาความไวของหลอดลมในผู้ป่วยที่มีกรดไหลย้อนมาหลอดอาหาร

Abstract

วัตถุประสงค์ ของการศึกษานี้เพื่อหาความชุกของภาวะหลอดลมไวเกินในผู้ป่วยคนไทยที่มีกรดไหลย้อนมาหลอดอาหารเทียบกับคนปกติ และหาความสัมพันธ์ระหว่าง PC20 และ NRE number of reflux episodes และ esophageal acid contact time วัตถุและวิธีการ เป็นการศึกษาแบบ Analytic Cross-sectional ในผู้ป่วยที่มาตรวจที่แผนกทางเดินอาหารของโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ตั้งแต่เดือนมกราคมถึงธันวาคม พ.ศ. 2549 ด้วยอาการแสบร้อนหน้าอก เรอเปรี้ยวหรืออาการอื่นๆที่มีการตรวจยืนยันโดยวิธี 24 hours esophageal pH test โดยจะวินิจฉัยว่าเป็นโรคกรดไหลย้อนมาหลอดอาหารเมื่อผลการตรวจมีค่า % time pH at lower esophagus มากกว่า หรือเท่ากับ 4 หรือ % time pH at upper esophagus มากกว่าหรือเท่ากับ 1 และคัดผู้ป่วยที่เป็นหอบหืด, หลอดลมอุดกั้นเรื้อรังออกจากการศึกษา รวมเป็นจำนวน 40 คนและคนปกติที่ไม่มีอาการของกรดไหลย้อนมาหลอดอาหาร 40 คน ทำการทดสอบหาความไวของหลอดลมโดยวิธี five-breath dosimeter method ผลการทดสอบเป็นบวกเมื่อค่า PC20 is less than or equal to 8 mg/ml ผลการศึกษา ความชุกของภาวะหลอดลมไวเกินในผู้ป่วยคนไทยที่มี GERD เท่ากับ 10 % (4/40) ไม่แตกต่างจากกลุ่มคนปกติที่มีความชุก 2.5 % (1/40) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ, p = 0.36. Prevalence ratio ของ BHR ในผู้ป่วย GERD มากกว่าคนปกติ 4 เท่า (95 % CI 0.467-34.238). %FEV1 ที่ลดลงจากค่าเริ่มต้นหลังการทดสอบ Methacholine ในกลุ่มผู้ป่วย GERD เท่ากับ 8.02 +- 1.48 ไม่แตกต่างจากกลุ่มคนปกติที่ลดลงเท่ากับ 4.95+-1.37 (p=0.132). PC20 ไม่มีความสัมพันธ์กับ NRE at lower, upper esophagus (r=0.69,0.39; p=0.13,0.45) และ acid contact time at lower, upper esophagus (r=0.54,0.33;p=0.27,0.52). สรุป ความชุกของของภาวะหลอดลมเกินในผู้ป่วยคนไทยที่มี GERD ไม่แตกต่างจากกลุ่มคนปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ. prevalence ratio ของ BHR ในผู้ป่วยGERDมากกว่าคนปกติ 4 เท่า (95 % CI 0.467-34.238). PC20 ไม่มีความสัมพันธ์กับ NRE และ acid contact time at lower, upper esophagus.