ผลของการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มตามแนวโรเจอร์สต่อการลดความวิตกกังวลในหญิงตั้งครรภ์ที่มีภาวะเสี่ยง

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาผลของการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มตามแนว โรเจอร์สที่มีต่อการลดความวิตกกังวลในหญิงตั้งครรภ์ที่มีภาวะเสี่ยง โดยมีสมมุติฐานการวิจัยว่าหญิงตั้งครรภ์ที่มีภาวะเสี่ยงที่ได้รับการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มตามแนวโรเจอร์ส จะมีคะแนนความวิตกกังวลต่ำกว่าก่อนการเข้ากลุ่ม การวิจัยนี้ใช้วิธีการวิจัยแบบมีกลุ่มทดลองกลุ่มเดียว มีการทดสอบก่อนและหลังการทดลอง (One Group Pretest – Posttest Design) เครื่องมือที่ใช้ได้แก่ แบบวัดความวิตกกังวลของหญิงตั้งครรภ์ที่มีภาวะเสี่ยงที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น กลุ่มตัวอย่างเป็นหญิงตั้งครรภ์ที่แพทย์ได้ให้การวินิจฉัยแล้วว่า มีภาวะแทรกซ้อนเกิดขึ้นในระหว่างการตั้งครรภ์ครั้งนี้ และเป็นคนไข้สามัญที่กำลังพักรักษาตัวอยู่ที่ตึกจุฑาธุชชั้น 5 โรงพยาบาลศิริราช ซึ่งมีคะแนนที่ได้จากแบบวัดความวิตกกังวลของหญิงตั้งครรภ์ที่มีภาวะเสี่ยงสูงกว่าคะแนนในตำแหน่งเปอร์เซ็นต์ไทล์ที่ 75 (48.75 คะแนนจากคะแนนเต็ม 90 คะแนน) และเป็นผู้ที่สมัครใจเข้าร่วมกลุ่มการวิจัย จำนวน 8 คน กลุ่มตัวอย่างทุกคนเข้าร่วมกลุ่มการปรึกษาเชิงจิตวิทยาเป็นเวลาติดต่อกัน 10 วัน วันละ 2 ชั่วโมง รวม 20 ชั่วโมง โดยมีผู้วิจัยเป็นผู้นำกลุ่มตามแนวทางของโรเจอร์ส กลุ่มตัวอย่างตอบแบบวัดความวิตกกังวลก่อนเข้ากลุ่มและตอบแบบวัดฉบับเดียวกันทันทีหลังจากสิ้นสุดการทดลอง ในการวิเคราะห์ข้อมูล ผู้วิจัยได้ทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยของคะแนนความวิตกกังวลของกลุ่มตัวอย่างก่อน และหลังการเข้ากลุ่มการปรึกษาเชิงจิตวิทยา ด้วยวิธีการทดสอบค่าที (t-test) ผลการวิจัย พบว่าหญิงตั้งครรภ์ที่มีภาวะเสี่ยงที่ได้รับการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มตามแนวโรเจอร์สภายหลังการเข้ากลุ่ม มีคะแนนความวิตกกังวลลดลงกว่าก่อนเข้ากลุ่มอย่างมี นัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01