ปัญหาการจัดการเรียนการสอนภาษาไทยตามหลักสูตรปริญญาตรี ของสภาการฝึกหัดครู

Abstract

วัตถุประสงค์ของการวิจัย การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายที่จะศึกษาปัญหาการจัดการเรียนการสอนภาษาไทยตามหลักสูตรปริญญาตรีของสภาการฝึกหัดครู เพื่อปรับปรุงการเรียนการสอนภาษาไทยในสถาบันฝึกหัดครูให้มีคุณภาพดียิ่งขึ้น วิธีดำเนินการ ผู้วิจัยได้สร้างแบบสอบถาม 3 ชุด สำหรับผู้บริหาร, อาจารย์ และนักศึกษา เป็นคำถาม 3 แบบคือ แบบเลือกตอบ แบบมาตราส่วนประเมินค่า และแบบให้ตอบโดยเสรี แล้วส่งแบบสอบถามไปยังผู้บริหาร 30 คน อาจารย์ 50 คน นักศึกษา 151 คน ในวิทยาลัยครูที่เปิดสอนภาษาไทยระดับปริญญาตรีมาแล้วอย่างน้อย 2 ปี ในปีการศึกษา 2521 ผู้วิจัยได้วิเคราะห์ข้อมูลโดย คำนวณหาค่าร้อยละ ค่ามัชฌิมเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบภาวะความแปรปรวนของตัวอย่าง และทดสอบค่าที ผลการวิจัย 1. จำนวนหน่วยกิตของกลุ่มวิชาต่างๆมีปริมาณพอดี ยกเว้นกลุ่มวิชาเอกที่น้อยไป ควรจะเพิ่มเป็น 24 หน่วยกิต สัดส่วนของวิชาหลักภาษาและภาษาศาสตร์ต่อการใช้ภาษา ต่อวรรณคดีไม่เหมาะสม เพราะเน้นหนักทางวรรณคดี แต่ได้เรียนหลักภาษาและภาษาศาสตร์น้อย นอกจากนี้นักศึกษายังไม่มีโอกาสเลือกเรียนวิชาเลือกได้อย่างเสรี 2. วิชาที่มีเนื้อหาซ้ำซ้อนกันคือวิชาการศึกษาแบบเรียนภาษาไทย กับวิชาการพัฒนาแบบเรียนภาษาไทย และวิชาภาษาบาลีและสันสกฤตในภาษาไทย กับวิชาภาษาต่างประเทศในภาษาไทย 3. กิจกรรมการเรียนการสอนที่ใช้มากที่สุดคือการบรรยายและวิธีการวัดและประเมินผลที่ใช้บ่อยที่สุดคือการให้ค้นคว้าทำรายงาน 4. สื่อการสอนที่ใช้มากที่สุดคือเทปบันทึกเสียง รูปภาพ หุ่นจำลอง ของจริง 5. ปัญหาที่อาจารย์ประสบอยู่คือไม่สามารถสอนได้คลุมเนื้อหาทั้งหมด การขาดงบประมาณเป็นปัญหาที่สำคัญในการปรับปรุงการเรียนการสอน ปัญหาการเรียนการสอนที่เกิดจากอาจารย์ คืออาจารย์ขาดความกระตือรือร้น และปัญหาที่เกิดจากนักศึกษาคือ นักศึกษาเคยชินกับการสอนแบบบรรยาย 6. ปัญหาที่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 คือ การเปิดสอนวิชาเลือก, การไม่มีหลักสูตรให้ศึกษาอย่างเพียงพอ เนื้อหาล้าสมัยและไม่น่าสนใจ ความร่วมมือของนักศึกษาในการจัดกิจกรรม การมอบหมายงานให้นักศึกษาทำ ความสามารถในการจูงใจผู้เรียน ความสามารถในการอธิบาย การเป็นตัวอย่างในการใช้สื่อการสอนให้กับนักศึกษา ความสม่ำเสมอในการวัดผล ระเบียบการวัดผลที่ปฏิบัติอยู่ และจำนวนอาจารย์ที่พอดีกับรายวิชาในหลักสูตร