ลักษณะของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ในกรุงเทพมหานคร ที่จะเข้าศึกษาต่อในสถาบันอุดมศึกษา

Abstract

วัตถุประสงค์ของการศึกษา เพื่อศึกษาลักษณะของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ในกรุงเทพมหานครที่จะเข้าศึกษาในสถาบันอุดมศึกษาโดยทั่วไป และจำแนกตามแผนการเรียนสายวิทยาศาสตร์และแผนการเรียนสายศิลปะ ในลักษณะที่เกี่ยวกับข้อมูลส่วนตัว แผนการศึกษาและอาชีพ ภูมิหลังของครอบครัว ความคิดเห็นทางการเมือง สังคม เศรษฐกิจ และแนวโน้มทางการดำเนินชีวิต พร้อมทั้งศึกษาเปรียบเทียบลักษณะดังกล่าวของนักเรียนทั้งสองแผนการเรียน วิธีดำเนินการวิจัย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ในกรุงเทพมหานครที่กำลังศึกษาอยู่ในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2529 ในแผนการเรียนสายวิทยาศาสตร์ และแผนการเรียนสายศิลปะ รวม 378 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามแบบเลือกตอบ เติมคำ และมาตราส่วนประเมินค่ารวม 45 คำถาม การวิเคราะห์ข้อมูลใช้คอมพิวเตอร์หาค่าร้อยละ ไคสแควร์ ค่าเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบค่าที รายงานผลการวิจัยในรูปความเรียงตาราง แผนภูมิ พร้อมทั้งสรุป อภิปราย และเสนอแนะ ผลการวิจัย จากการวิจัยพบว่า 1. ลักษณะทั้ง 4 ด้านของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ในกรุงเทพมหานครสรุปได้ดังนี้ โดยทั่วไปนักเรียนส่วนใหญ่เป็นหญิงอายุ 17 ปี มีผลการเรียนระดับปกติ ปานกลาง ไม่คร่ำเคร่งในการเรียน ชอบเรียนวิชาพลศึกษา ขอบอ่านหนังสือพิมพ์รายวันมีความคิดเห็นว่าการได้ศึกษาในมหาวิทยาลัยมีความหมายมาก สถาบันที่มุ่งหวังศึกษาต่อมากที่สุดคือ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สาขาวิชาที่มุ่งหวังศึกษาต่อมากที่สุดคือนิเทศศาสตร์ เมื่อสำเร็จการศึกษาแล้วต้องการทำงานในกรุงเทพมหานคร เมื่อจำแนกตามแผนการเรียน พบว่า นักเรียนแผนการเรียนสายวิทยาศาสตร์ส่วนใหญ่เป็นหญิงอายุ 17 ปี มีผลการเรียนระดับปกติปานกลางไม่คร่ำเคร่งในการเรียน ชอบเรียนวิชาพลศึกษา ชอบอ่านหนังสือพิมพ์รายวัน มีความเห็นว่าการได้ศึกษาในมหาวิทยาลัยมีความหมายมาก สถาบันที่มุ่งหวังศึกษาต่อมากที่สุดคือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สาขาวิชาที่มุ่งหวังต่อ คือ เภสัชศาสตร์ เมื่อสำเร็จการศึกษาแล้วต้องการทำงานในกรุงเทพมหานคร ส่วนนักเรียนแผนการเรียนสายศิลปะส่วนใหญ่เป็นหญิง 17 ปี มีผลการเรียนต่ำกว่าระดับปกติปานกลางไม่คร่ำเคร่งในการเรียน ชอบเรียนวิชาสังคมศึกษา ชอบอ่านหนังสือพิมพ์รายวัน มีความเห็นว่า การได้ศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยมีความหมายมาก สถาบันที่มุ่งหวังต่อมากที่สุดคือ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สาขาวิชาที่มุ่งหวังต่อคือ นิเทศศาสตร์ เมื่อสำเร็จการศึกษาแล้วต้องการทำงานในกรุงเทพมหานคร 2. เปรียบเทียบลักษณะทั้ง 4 ด้านของนักเรียน พบว่า มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 ในเรื่องการชอบอ่านหนังสือ ประเภทวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี กล่าวคือนักเรียนแผนการเรียนสายวิทยาศาสตร์ชอบอ่านมากกว่านักเรียนแผนการเรียนสายวิทยาศาสตร์ต้องการศึกษาต่อสาขาวิชาเภสัชศาสตร์ ส่วนนักเรียนแผนการเรียนสายศิลปะ ต้องการศึกษาต่อสาขาวิชานิเทศศาสตร์ ผลการวิจัยที่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 คือสถานที่ต้องการทำงานเมื่อสำเร็จการศึกษาแล้ว พบว่า นักเรียนทั้งสองแผนการเรียนต้องการทำงานในกรุงเทพมหานครแต่นักเรียนแผนการเรียนสายศิลปะต้องการมากกว่า เสนอแนะ ก. เพื่อประยุกต์ 1. นักเรียนไม่ควรเรียนต่อในมหาวิทยาลัยทั้งหมดทันทีที่จบการศึกษาระดับมัธยมปลาย บิดามารดาควรหาทางให้ประกอบอาชีพก่อนแล้วหาโอกาสศึกษาเพิ่มเติมภายหลัง ครู-อาจารย์ควรแนะแนวอาชีพที่เหมาะสมให้ด้วย 2. ครู-อาจารย์ควรเตรียมการสำหรับให้นักเรียนศึกษาต่อในสายอาชีพระดับวิทยาลัยบ้าง ไม่ควรมุ่งเน้นให้ศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยอย่างเดียว 3. ครู-อาจารย์ควรเปลี่ยนวิธีสอนโดยมุ่งเน้นการค้นคว้าหาความรู้ด้วยตนเอง ให้มีทักษะในการศึกษาต่อในระบบมหาวิทยาลัยเปิด และการใช้ชีวิตที่ประสบความสำเร็จในมหาวิทยาลัยเปิด เพื่อแก้ปัญหาการมุ่งเข้าศึกษาในระบบมหาวิทยาลัยปิด ข. เพื่อการวิจัยต่อ 1. ควรมีการศึกษาระยาวเกี่ยวกับลักษณะของนักเรียนปีละครั้งเพื่อเป็นพื้นฐานของความเข้าใจเกี่ยวกับลักษณะของนักศึกษาในสถาบันอุดมศึกษา 2. ควรมีการพัฒนารูปแบบการศึกษาให้มีประสิทธิภาพ เพื่อการเชื่อมโยงระหว่างมัธยมศึกษาและอุดมศึกษา