การเปรียบเทียบสัมฤทธิ์ผลในการอ่านภาษาไทย ของนักเรียนชั้นประถมปีที่หนึ่ง ระหว่างวิธีสะกดแบบแจกลูกกับวิธีสะกดตามตัวอักษร

Abstract

ความมุ่งหมายของการวิจัยนี้ เพื่อเปรียบเทียบสัมฤทธิ์ผลการอ่านภาษาไทยของนักเรียนชั้นประถมปีที่หนึ่ง ระหว่างวิธีสะกดแบบแจกลูกกับวิธีสะกดตามตัวอักษร ผู้วิจัยได้ดำเนินการวิจัยกับกลุ่มตัวอย่างประชากร 2 กลุ่ม ซึ่งสุ่มมาจากนักเรียนชั้นประถมปีที่หนึ่งของโรงเรียนประถมบางแค จำนวน 69 คน และโรงเรียนวัดนิมานรดี จำนวน 72 คน แล้วนำมาจับคู่ด้วยคะแนนที่ได้จากแบบทดสอบความพร้อมในการอ่านของ นางสาวพรรณี ชูทัย เพื่อให้ได้ตัวอย่างประชากรที่มีพื้นฐานความรู้ทางการอ่านเท่ากัน 55 คู่ ผู้วิจัยได้ดำเนินการสอนกลุ่มตัวอย่างประชากรที่ได้จากโรงเรียนประถมบางแคด้วยตนเอง โดยใช้วิธีสอนการสะกดแบบแจกลูก ตามบันทึกการสอนที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น ใช้เวลาในการสอน 6 คาบเวลา จากนั้นให้ฝึกทักษะในแบบฝึกซึ่ง นางสาวศิรินาถ เพชรทองคำได้สร้างไว้ เพื่อเป็นการย้ำความเข้าใจ ส่วนกลุ่มตัวอย่างประชากรที่ได้จากโรงเรียนวัดนิมมานรดีนั้นเป็นกลุ่มควบคุมซึ่งใช้วิธีสอนการสะกดตามตัวอักษร ตามแผนการสอนและคู่มือครูของกรมวิชาการแผนที่ 16 , 18 ,19 , 21 และ 22 โดยครูประจำชั้น เมื่อสอนจบตามเนื้อหาที่กำหนดแล้ว ได้ทดสอบสัมฤทธิ์ผลการอ่านด้วยแบบทดสอบกับตัวอย่างประชากรทั้ง 2 กลุ่มคือ กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม แล้วนำคะแนนที่ได้จากการทดสอบของตัวอย่างประชากรทั้ง 2 กลุ่ม มาทดสอบความมีนัยสำคัญด้วยค่า t หลังจากนั้น ผู้วิจัยได้ทดลองสอนกลุ่มควบคุมด้วยเนื้อหาและวิธีการเดียวกับที่ใช้ในกลุ่มทดลอง แล้วทดสอบสัมฤทธิ์ผลการอ่านด้วยแบบทดสอบชุดเดิมและนำคะแนนที่ได้จากการทดสอบของกลุ่มควบคุมทั้ง 2 ครั้ง มาเปรียบเทียบสัมฤทธิ์ผลการอ่านโดยการทดสอบด้วยค่า t ผลปรากฏว่า 1. กลุ่มทดลองมีผลสัมฤทธิ์ทางการอ่านสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญ ที่ระดับ .01 2. กลุ่มควบคุมหลังจากการเรียนโดยวิธีสะกดตามตัวอักษรและผ่านการทดสอบแล้ว เมื่อได้รับการสอนซ้ำอีกครั้งหนึ่งด้วยวิธีสะกดแบบแจกลูก คะแนนการอ่านจากการทดสอบครั้งหลังสูงกว่าครั้งแรกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และมีความมั่นใจในการสะกดยิ่งขึ้น