การใช้คำบุพบทภาษาอังกฤษของนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่ง มหาวิทยาลัยขอนแก่น

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ดังต่อไปนี้ 1. ศึกษาเปรียบเทียบลักษณะและวิธีใช้คำบุพบทในภาษาอังกฤษ และภาษาไทยตามหลักภาษาศาสตร์ 2. ศึกษาวิเคราะห์ปัญหาการใช้คำบุพบทภาษาอังกฤษ ของนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่ง มหาวิทยาลัยขอนแก่น วิธีดำเนินการวิจัย ผู้วิจัยดำเนินงานโดยศึกษาลักษณะเหล่านั้นมาวิเคราะห์และเปรียบเทียบ เพื่อหาความเหมือนและความแตกต่างระหว่างคำบุพบทในภาษาทั้งสอง อันอาจจะเป็นปัญหาในการเรียนเรื่องคำบุพบทในภาษาอังกฤษของนักศึกษาไทย จากนั้นจึงสร้างแบบสอบความรู้เรื่อง การใช้คำบุพบทในภาษาอังกฤษสำหรับนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่ง มหาวิทยาลัยขอนแก่น ประกอบด้วยข้อสอบจำนวน 120 ข้อ โดยยึดหลักจากการวิเคราะห์เปรียบเทียบภาษา และเนื้อหาในบทเรียนวิชาภาษาอังกฤษ SE 101 ซึ่งเป็นวิชาบังคับสำหรับนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่ง มหาวิทยาลัยขอนแก่น หลังจากได้ตรวจสอบความเหมาะสมของคำสั่ง เวลาที่ใช้ในการสอบและความตรงตามเนื้อหาของแบบสอบแล้ว นำแบบสอบไปทดสอบกับนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่ง มหาวิทยาลัยขอนแก่น จำนวน 228 คน คำนวณค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าความเชื่อถือได้ของแบบสอบถาม และคำนวณหาค่าร้อยละของกลุ่มตัวอย่างที่มีข้อผิดในการใช้บุพบทแต่ละประเภท และจึงนำข้อผิดทั้งหมดมาวิเคราะห์สาเหตุ คำนวณหาค่าร้อยละของข้อผิดเหล่านั้น โดยแยกประเภทของข้อผิดตามสาเหตุที่ได้จากการวิเคราะห์ สรุปผลการวิจัย 1. คำบุพบทในภาษาอังกฤษและภาษาไทย มีความแตกต่างกันในด้านโครงสร้างของคำบุพบท ตำแหน่งและหน้าที่ของบุพบทวลี และกฎในการใช้คำบุพบท ความแตกต่างเหล่านี้ทำให้เกิดปัญหาแก่นักศึกษาไทยในการใช้คำบุพบทในภาษาอังกฤษ 2. ความสามารถในการใช้คำบุพบทในภาษาอังกฤษของนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่ง มหาวิทยาลัยขอนแก่น อยู่ในระดับปานกลางและมีการกระจายค่อนข้างสูง 3. ประเภทของคำบุพบที่นักศึกษามีปัญหาในการใช้เกินกว่า 50% ได้แก่ 3.1 คำบุพบทบอกเวลา 3.2 คำบุพบทบอกความเกี่ยวเนื่อง 3.3 คำบุพบทที่ต้องตามหลังคำกริยาบางคำ 3.4 คำบุพบทบอกทิศทาง 4 .สาเหตุที่ทำให้นักศึกษาชั้นปีที่หนึ่ง มหาวิทยาลัยขอนแก่น ใช้คำบุพบทผิดเนื่องมาจาก 4.1 ความแตกต่างของวิธีการใช้กฎเกี่ยวกับบุพบทที่ปรากฏทั้งในภาษาอังกฤษและภาษาไทย 4.2 ความแตกต่างด้านหน้าที่ของบุพบทวลีในภาษาอังกฤษและภาษาไทย 4.3 กฎบางกฎเกี่ยวกับคำบุพบทที่มีในภาษาอังกฤษแต่ไม่มีในภาษาไทย ข้อเสนอแนะ ผู้บริหารการศึกษาที่มีหน้าที่จัดหลักสูตรและคัดเลือกบทเรียนตลอดจนอาจารย์ผู้สอนภาษาอังกฤษในระดับมหาวิทยาลัยตอนต้น ควรจะได้หันมาเห็นความสำคัญของคำบุพบทมากขึ้น และบรรจุเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องคำบุพบทไว้ในบทเรียนในอัตราส่วนที่เหมาะสม นอกจากนี้ในการสอนภาษาอังกฤษแก่ผู้เรียนไทย อาจารย์ผู้สอนควรจะได้ศึกษาและเปรียบเทียบลักษณะของระบบต่างๆ ในภาษาอังกฤษและภาษาไทย เพื่อจะได้สามารถคาดคะเนปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นกับนักเรียนของตนในการเรียนเกี่ยวกับเรื่องนั้นๆ อันจะช่วยเป็นแนวทางในการจัดการสอนและฝึกฝนผู้เรียนได้ถูกจุด ทำให้การสอนมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น