การแปลงคำในภาษาไทย

Abstract

วิทยานิพนธ์นี้มีจุดหมายที่จะศึกษาลักษณะและวิธีการแปลงคำในภาษาไทย คำข้อมูลที่นำมาศึกษามีทั้งคำในภาษามาตรฐานและคำในภาษาถิ่น ซึ่งได้จากพจนานุกรมฉบับต่างๆ รวมทั้งคำข้อมูลที่ได้จากผู้บอกภาษาอีกด้วย คำข้อมูลเหล่านี้ประกอบด้วยคำที่ใช้กันอยู่ในภาษาปัจจุบัน และคำเก่าซึ่งพจนานุกรมเก็บรวบรวมไว้ ผลจากการศึกษาเรื่องนี้ ผู้เขียนได้พบว่าในภาษาไทยมีคำคู่อยู่จำนวนมากที่แตกต่างกันอย่างเป็นระบบจนน่าจะกล่าวได้ว่า เคยมีวิธีการแปลงคำเพื่อสร้างคำใหม่ขึ้นใช้ภาษา นอกจากนั้นผู้เขียนยังได้เสนอว่าการแปลงคำดังกล่าวน่าจะใช้ความสัมพันธ์ทางด้านความหมายของคำแต่ละคู่เป็นเกณฑ์ การเสนอผลการวิจัยครั้งนี้ได้แบ่งออกเป็น 6 บท คือ บทที่ 1 บทนำ กล่าวถึงความเป็นมาของปัญหา ความมุ่งหมายของการวิจัยและขอบเขตของการวิจัย รวมทั้งงานวิจัยอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง บทที่ 2 กล่าวถึงความสัมพันธ์ระหว่างหน่วยเสียงพยัญชนะต้นกับหน่วยเสียงวรรณยุกต์ เพื่อให้เข้าใจลักษณะการแปลงคำว่าในบางครั้ง เมื่อใช้วิธีการแปลงคำโดยแปลงเสียงพยัญชนะต้นแล้ว เหตุใดเสียงวรรณยุกต์ จึงอาจเปลี่ยนตามไปด้วยได้ บทที่ 3 อธิบายลักษณะการแปลงคำในภาษาไทยว่ามีอยู่ 3 แบบใหญ่ๆ บทที่ 4 และ 5 ว่าด้วยการแปลงคำโดยแปลงเสียงวรรณยุกต์และการแปลงคำโดยแปลงเสียงพยัญชนะต้นตามลำดับ ทั้ง 2 บทนี้ผู้เขียนได้เสนอการใช้ความสัมพันธ์ทางด้านความหมายเป็นเกณฑ์สำคัญในการแปลงคำแต่ละคู่ด้วย บทที่ 6 เป็นบทสรุปผลการวิจัยและข้อเสนอแนะให้ผู้ที่สนใจเรื่องการแปลงคำได้ศึกษาลักษณะการแปลงคำโดยแปลงเสียงสระ ซึ่งผู้เขียนกล่าวถึงไว้เล็กน้อยนั้นให้ลึกซึ่งยิ่งขึ้น หรืออาจใช้ประโยชน์จากข้อมูลคำคู่เป็นจำนวนมากในวิทยานิพนธ์ฉบับนี้ศึกษาหาเกณฑ์การแปลงคำในแบบอื่นได้อีกต่อไป หลังจากการเสนอเนื้อหาทั้งหกบทดังกล่าวแล้ว วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ยังได้รวบรวมรายการคำคู่ในภาษาไทยถิ่นต่างๆ ในประเทศไทย และคำคู่ในภาษาไทถิ่นนอกประเทศเอาไว้เป็นภาคผนวก คำคู่เหล่านี้อาจใช้เป็นแนวทางค้นหาข้อมูลเพื่อศึกษาได้ต่อไปว่า “การแปลงคำ” เป็นวิธีการสร้างคำที่ใช้กันแพร่หลายในภาษาไทถิ่นต่างๆ ใช่หรือไม่ อย่างไร ท้ายสุดของวิทยานิพนธ์เป็นดรรชนีคำ เพื่อช่วยให้ศึกษาคำข้อมูลสะดวกยิ่งขึ้น