ผลของการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มต่อการปรับตัวด้านสังคม ของกลุ่มนักเรียนที่ถูกเพื่อนชิงชัง ซึ่งได้รับการฝึกการรับความรู้สึกก่อน กับกลุ่มที่ไม่ได้รับการฝึก

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อที่จะศึกษาประสิทธิภาพ ของการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม และการฝึกการรับความรู้สึกก่อนที่มีต่อการปรับตัวด้านสังคมของกลุ่มนักเรียนที่ถูกเพื่อนชิงชัง กลุ่มตัวอย่างประชากร คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสาธิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปีการศึกษา 2521 สุ่มมาจากนักเรียนในกลุ่มที่ทำคะแนนแบบทดสอบสังคมมิติได้ในกลุ่มต่ำ 25% มาจำนวน 39 คน และจากกลุ่มสูง 75% มาจำนวน 9 คน รวม 48 คน เนื่องจากกลุ่มที่ใช้ทั้งหมดมี 6 กลุ่ม คือ (1) E_1ก เอกภัณฑ์ (2) E_1ข วิวิธ-ภัณฑ์ (3) E_2ก เอกภัณฑ์ (4) E_2ข วิวิธภัณฑ์ (5) C_ก เอกภัณฑ์ (6) C_ข วิวิธภัณฑ์ ผู้วิจัยได้ใช้วิธีจับฉลากจัดกลุ่ม ก) จากกลุ่มต่ำ 25% เข้ากลุ่ม E_1ก, E_2ก , C_ก กลุ่มละ 8 คน ข) จากกลุ่มต่ำ 25% เข้ากลุ่ม E_1ข, E_2ข , C_ข กลุ่มละ 5 คน ค) จากกลุ่มต่ำ 75% เข้ากลุ่ม E_1ข, E_2ข , C_ข กลุ่มละ 3 คน ดังนั้นจะได้กลุ่มตัวอย่างกลุ่มละ 8 คน เท่ากัน กลุ่มทดลองที่ 1 (E_1ก, E_1ข) จะได้รับการฝึกการรับความรู้สึกก่อน และการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม กลุ่มทดลองที่ 2 (E_2ก, E_2ข) จะได้รับการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม ส่วนกลุ่มควบคุม ( C_ก,C_ข ) จะไม่ได้รับกิจกรรมอันหนึ่งอันใดเลย การฝึกการรับความรู้สึกก่อนกระทำโดยฝึกกิจกรรม 5 กิจกรรม ติดต่อกัน กิจกรรมละ 1 - 1 1/2 ชั่วโมง ก่อนเข้ารับการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม สมาชิกจะพบกันสัปดาห์ละ 2 ครั้ง เป็นเวลาติดต่อกัน 5 สัปดาห์ รวม 10 ครั้งๆ ละประมาณ 1 ชั่วโมง เมื่อการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มสิ้นสุดลง นักเรียนในกลุ่มทดลองที่ 1 และกลุ่มทดลองที่ 2 ทำแบบประเมินการให้คำปรึกษา แบบวิเคราะห์พฤติกรรมตนเอง และแบบประเมินผลตนเอง แล้วนักเรียนทุกกลุ่มทำแบบสำรวจเพื่อประมาณค่าการปรับตัวทางสังคม คะแนนจากแบบสำรวจเพื่อประมาณค่าการปรับตัวทางสังคม ได้ถูกนำมาวิเคราะห์หาความแตกต่างระหว่างกลุ่ม โดยวิธีวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ส่วนคะแนนจากแบบประเมินการให้คำปรึกษา แบบวิเคราะห์พฤติกรรมตนเอง และแบบประเมินตนเอง ได้ถูกนำมาคำนวณ หาค่าร้อยละของความถี่ เพื่อวิเคราะห์ทัศนะของผู้เข้าร่วมการทดลอง ผลการวิเคราะห์ข้อมูลพบว่า ในด้านการปรับตัวทางสังคม ผลการวิจัยไม่สนับสนุนสมมติฐานที่ผู้วิจัยตั้งไว้ทั้ง 4 ประการ คือ 1) นักเรียนที่ได้รับคำปรึกษาแบบกลุ่ม และนักเรียนที่ไม่ได้รับคำปรึกษาแบบกลุ่มมีการปรับตัวทางสังคม ไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ ∝ = .05 2) นักเรียนที่ได้รับคำปรึกษาแบบกลุ่มที่มีการฝึกการรับความรู้สึกก่อน และนักเรียนที่ได้รับคำปรึกษาแบบกลุ่มที่ไม่มีการฝึก มีการปรับตัวทางสังคม ไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ ∝ = .05 3) ในการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มที่มีการฝึกการรับความรู้สึกก่อน นักเรียนที่อยู่ในกลุ่มแบบวิวิธภัณฑ์ และนักเรียนที่อยู่ในกลุ่มแบบเอกภัณฑ์ มีการปรับตัวทางสังคมไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ ∝ = .05 4) ในการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม ที่ไม่มีการฝึกการับความรู้สึกก่อน นักเรียนที่อยู่ในกลุ่มแบบเอกภัณฑ์ มีการปรับตัวทางสังคม ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ ∝ = .05 ส่วนในด้านทัศนคติที่มีต่อการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มนั้น พบว่านักเรียนส่วนใหญ่มีทัศนคติในทางบวก ต่อการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม