กฎหมายคุ้มครองผู้บริโภคด้านการโฆษณา

Abstract

เนื่องจากปัจจุบันนี้การโฆษณาได้มีบทบาทในการส่งเสริมการขายสินค้าและบริการต่างๆ ต่อประชาชนเพิ่มมากขึ้น และนับวันแต่จะทวีความสำคัญมากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ประกอบธุรกิจการค้าและผู้ประกอบธุรกิจโฆษณาได้นำวิชาการโฆษณามาใช้เพื่อวัตถุประสงค์ในการส่งเสริมการขายสินค้าและบริการของตนโดยหวังผลกำไรให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ โดยปราศจากความรับผิดชอบต่อผู้บริโภค การกระทำดังกล่าวจึงทำให้ผู้บริโภคตกอยู่ในฐานะเสียเปรียบ เพราะผู้บริโภคไม่อยู่ในฐานะที่จะทราบความจริงที่เกี่ยวกับคุณภาพและราคาของสินค้าและบริการต่างๆ ได้ถูกต้อง ด้วยเหตุนี้จึงจำเป็นต้องมีกฎหมายเพื่อคุ้มครองสิทธิผู้บริโภคด้านโฆษณา เพื่อให้ผู้บริโภคได้รับผลตอบแทนคุ้มค่าของเงินที่เสียไปและได้รับความปลอดภัยจากการบริโภคสินค้าที่ตนซื้อมา ในต่างประเทศการคุ้มครองผู้บริโภคด้านการโฆษณาได้วิวัฒนาการมาเป็นเวลานานและเป็นที่ยอมรับกันทั่วไป แต่สำหรับประเทศไทยเพิ่งจะได้มีการตื่นตัวและยอมรับการคุ้มครองผู้บริโภคด้านโฆษณาโดยได้ตราพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภคขึ้นใช้บังคับเมื่อปี พ.ศ. 2522 นี้เอง เพื่อให้ความคุ้มครองสิทธิของผู้บริโภคเป็นการทั่วไป ( เป็นกฎหมายกลาง ) โดยเฉพาะอย่างยิ่งการคุ้มครองในด้านการโฆษณา ซึ่งยังเป็นของใหม่สำหรับประเทศไทย โดยได้กำหนดหน้าที่ ของผู้ประกอบธุรกิจการค้าและผู้ประกอบธุรกิจโฆษณาต่อผู้บริโภครวมทั้งจัดตั้งองค์การของรัฐในการควบคุมการโฆษณาขายสินค้าและบริการ ทั้งนี้เพื่อให้เกิดความเป็นธรรมแก่ผู้บริโภค ซึ่งเป็นวัตถุประสงค์ที่สำคัญอย่างยิ่ง ด้วยเหตุนี้ วิทยานิพนธ์นี้จึงได้มุ่งที่จะศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองผู้บริโภคด้านการโฆษณา โดยมุ่งเนื้อหาที่ตราไว้ในพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ. 2522 ในประเด็นต่างๆ ทั้งในเนื้อหากฎหมายและปัญหาทางปฏิบัติที่เกิดขึ้น โดยศึกษาเปรียบเทียบกับการคุ้มครองผู้บริโภคตามกฎหมายต่างประเทศ ซึ่งได้วิวัฒนาการและพัฒนามาเป็นเวลานานและเป็นแบบอย่างของการคุ้มครองผู้บริโภคด้านการโฆษณาของประเทศไทย โดยได้เสนอความคิดเห็นรวมทั้งข้อแนะนำต่างๆเพื่อแก้ไขปรับปรุงให้การคุ้มครองผู้บริโภคได้พัฒนาก้าวหน้ายิ่งขึ้น