การบังคับใช้โทษอาญาภายใต้พระราชบัญญัติการแข่งขันทางการค้า พ.ศ. 2542

Abstract

พระราชบัญญัติการแข่งขันทางการค้า พ.ศ. 2542 มีเจตนารมณ์ในการป้องกันการ กระทำอันเป็นการผูกขาดและส่งเสริมให้มีการแข่งขันทางการค้าอย่างเสรีและเป็นธรรม ดังนั้น จึงกำหนดมาตรการที่สำคัญ 5 ประการ คือ การใช้อำนาจเหนือตลาด การควบรวมกิจการ การจำกัด ทางด้านการค้า การควบคุมพฤติกรรมของผู้ประกอบการ และการแข่งขันทางการค้าโดยไม่เป็นธรรม โดยที่กฎหมายดังกล่าวกำหนดให้ผู้ที่ละเมิดฝ่าฝืนบทบัญญัติของกฎหมายดังกล่าวต้องรับโทษทางอาญาใน รูปของโทษจำคุกและโทษปรับ โดยทั่วไปแล้ว โทษทางอาญานั้นมุ่งที่จะดำเนินการกับเนื้อตัวร่างกายของ ผู้กระทำความผิดเป็นสำคัญ แต่การกระทำความผิดตามพระราชบัญญัติเกิดจากการดำเนินธุรกิจ วิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงมุ่งศึกษาถึงความเหมาะสมในการนำโทษอาญามาใช้สำหรับความผิดที่เกิดจาก การดำเนินกิจกรรมทางเศรษฐกิจ ผลจากการศึกษาพบว่า โทษอาญาตามพระราชบัญญัติการแข่งขันทางการค้า พ.ศ. 2542 นั้นไม่มีความจำเป็นและไม่เหมาะสมกับลักษณะของความผิดทางเศรษฐกิจ การลงโทษ ผู้ประกอบการที่กระทำความผิดโดยการจำคุกนั้น มิได้เป็นการเยียวยาความเสียหายจากสภาพการ ผูกขาดที่เกิดขึ้นอย่างแท้จริง และในทางกลับกันพบว่าผู้ประกอบการที่กระทำความผิดกลับถูกสังคมมอง ว่าเป็นอาชญากรเช่นเดียวกับผู้การกระทำความผิดทางอาญาอื่นๆ ผลเสียที่ตามมาคือเพราะ ผู้ประกอบการไม่กล้าที่จะทำการแข่งขันเพราะเกรงว่าจะได้รับโทษทางอาญา ส่งผลให้ระบบเศรษฐกิจไม่ เจริญเติบโตเท่าที่ควร ผู้เขียนขอเสนอแนะว่าควรทบทวนและแก้ไขบทลงโทษทางอาญาตามพระราชบัญญัติ การแข่งขันทางการค้า พ.ศ. 2542 ให้มีความเหมาะสมมากยิ่งขึ้น โดยการกำหนดโทษอาญาเฉพาะใน บางความผิดที่มีผลกระทบต่อระบบเศรษฐกิจของประเทศอย่างร้ายแรงเท่านั้น ดังเช่น มาตรการเกี่ยวกับ การใช้อำนาจเหนือตลาด (มาตรา 25) และการกระทำอันเป็นการจำกัดทางการค้าในบางประเภท (มาตรา 27(1)-(4)) เพื่อให้การบังคับกฎหมาย ตามกฎหมายการแข่งขันทางการค้าเป็นไปอย่างมี ประสิทธิภาพและยังเป็นการตอบสนองนโยบายของรัฐในการส่งเสริมทางการแข่งขันการค้าของประเทศ ต่อไป