ลักษณะการอยู่อาศัยภายในห้องพักขนาดเล็ก ในย่านศูนย์กลางธุรกิจ : กรณีศึกษาโครงการออคิด อพาร์ทเมนท์ ซอยสวนพลู กรุงเทพมหานคร

Abstract

ย่านศูนย์กลางธุรกิจ (CBD:Central Business District) เป็นย่านที่มีอาคารสำนักงานมากมาย พนักงานส่วน ใหญ่ซึ่งเป็นระดับปฏิบัติงานมีรายได้อยู่ในระดับปานกลาง และมีความต้องการที่อยู่อาศัยใกล้แหล่งงานซึ่งจะสามารถ ช่วยลดค่าใช้จ่ายแต่ที่ดินที่อยู่ในศูนย์กลางธุรกิจมีราคาค่อนข้างสูง ผู้ประกอบการที่ต้องการลงทุนพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ ประเภทอพาร์ทเมนท์จึงต้องลดขนาดของห้องพักอาศัยให้มีขนาดเล็ก เพื่อให้ได้จำนวนห้องพักอาศัยมากที่สุด และราคา ค่าเช่าห้องพักอาศัยนั้นๆ จะมีราคาต่ำลงตามขนาดห้องพัก ซึ่งเป็นอัตราที่พนักงานสามารถจ่ายได้ จากพื้นที่ภายในห้องพักขนาดเล็ก จึงเกิดปัญหาเกี่ยวกับการใช้สอยพื้นที่ภายในห้องพัก ซึ่งส่งผลต่อการ ประกอบกิจกรรม และการจัดผังภายในห้องพัก ซึ่งการอยู่อาศัยของแต่ละคนมีรูปแบบที่แตกต่างกัน การศึกษาในครั้งนี้จึง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะการใช้สอยพื้นที่ และการจัดผังภายในห้องพักขนาดเล็กของกลุ่มผู้พักอาศัยภายในโครงการ เพื่อทราบถึงรูปแบบการอยู่อาศัย การประกอบกิจกรรม และการเลือกใช้สอยเฟอร์นิเจอร์ภายในห้องพัก และทำ การเสนอแนวทางการปรับปรุง พร้อมทั้งเสนอแนะรูปแบบของห้องพักอาศัยขนาดเล็ก จากการศึกษา พบว่าลักษณะการใช้สอยพื้นที่ และการจัดผังภายในห้องพักขึ้นอยู่กับความแตกต่างกันของ กลุ่มผู้พักอาศัย ได้แก่เพศ, สภาพสังคม, จำนวนผู้พักอาศัยภายในห้องพัก และความสัมพันธ์ของผู้พักอาศัยภายใน ห้องพัก โดยส่วนใหญ่กลุ่มผู้พักอาศัยวัยทำงานจะพักอาศัยคนเดียว มีลักษณะการจัดผังภายในห้องแบบอิสระ มีการประกอบกิจกรรมค่อนข้างน้อยเนื่องจากมีการใช้เวลาภายในห้องพักค่อนข้างจำกัด คือไปทำงานช่วงเข้า กลับถึงที่พักช่วง เย็น ซึ่งเป็นเวลาที่แน่นอน ส่วนกลุ่มผู้พักอาศัยวัยกำลังศึกษาส่วนใหญ่มีจำนวนผู้พักอาศัยภายในห้องพักจำนวน 2 คน เนื่องจากมีรายได้ที่น้อย ดังนั้นจึงต้องการผู้ร่วมพักอาศัยเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระค่าใช้จ่ายในการพักอาศัย พื้นที่ภายในห้องพักจะมีการซ้อนทับกันของกิจกรรม ดังนั้นการจัดผังภายในห้องพัก ผู้พักอาศัยจึงมีการเลือกใช้เฟอร์นิเจอร์ที่สามารถ เคลื่อนย้ายได้ เพื่อสามารถปรับเปลี่ยนพื้นที่สำหรับการประกอบกิจกรรมอื่นๆ โดยพบว่าเพศหญิงจะมีการใช้สอย เฟอร์นิเจอร์ และพื้นที่มากกว่าเพศชาย สำหรับผู้พักอาศัยที่มีความสัมพันธ์แบบเพื่อนต่างเพศที่พักอาศัยอยู่ร่วมกัน จากความแตกต่างกันในเรื่องของเพศ จึงทำให้โดยส่วนใหญ่มีการเลือกใช้สอยเฟอร์นิเจอร์สำหรับเก็บของเพื่อแบ่งแยกความ เป็นส่วนตัว โดยเฉพาะกลุ่มผู้พักอาศัยวัยทำงานที่มีการใช้เฟอร์นิเจอร์เป็นตัวแบ่งสัดส่วนภายในห้องพัก เพื่อแบ่งแยกความเป็นส่วนตัวอย่างชัดเจน กลุ่มผู้พักอาศัยที่มีความสัมพันธ์แบบครอบครัวมีการเลือกใช้สอยเฟอร์นิเจอร์ที่สามารถ เคลื่อนย้ายได้ เพี่อสามารถปรับเปลี่ยนพื้นที่เพื่อประกอบกิจกรรมอื่นๆ มีการจัดผังภายในห้องพักที่เป็นระเบียบ แบ่งสัดส่วนพื้นที่ภายในห้องค่อนข้างชัดเจน เพื่อให้ทุกคนภายในห้องพักสามารถประกอบกิจกรรมได้พร้อมๆกัน การจัดผังภายในห้องพักควรจัดพื้นที่ให้มีการใช้ประโยชน์ได้อย่างสูงสุด ภายในพื้นที่ห้องขนาดเล็กควรจะมี การใช้ประโยชน์จากพื้นที่ทั้งในแนวราบ และแนวตั้ง ซึ่งการจัดวางเฟอร์นิเจอร์ในแนวตั้ง จะสามารถช่วยลด และประหยัด พื้นที่ในแนวราบ และสามารถใช้พื้นที่ในแนวราบสำหรับการประกอบกิจกรรมได้อย่างเต็มที่