การเขียนสะกดคำผิดในภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่หก ของโรงเรียนทดลองในกรุงเทพมหานคร

Abstract

วัตถุประสงค์ของการวิจัย การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาคำนภาษาอังกฤษในกลุ่มวิชาประสบการณ์พิเศษ ที่นักเรียนส่วนมากในชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ของโรงเรียนทดลองในกรุงเทพมหานคร มักจะสะกดผิด และลักษณะของการสะกดคำผิด วิธีการดำเนินการวิจัย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย เป็นแบบทดสอบการสะกดคำ 2 ฉบับ ซึ่งแต่ละฉบับแบ่งเป็น 3 ตอนใหญ่ๆ คือ ตอนที่ 1 เป็นการเลือกกากบาทตำที่สะกดถูกต้อง จากคำที่ให้เลือก 4 คำ และมีความหมายเข้ากับประโยคที่กำหนดให้ ตอนที่ 2 เป็นการเขียนสะกดคำที่มีความหมายตรงกับรูปภาพซึ่งกำหนดไว้ในแต่ละประโยค และตอนที่ 3 เป็นการเขียนตามคำบอกทีละคำ ผู้วิจัยนำแบบสอบทั้ง 2 ฉบับดังกล่าว ไปทดสอบนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่หก ของโรงเรียนทดลองในกรุงเทพมหานคร จำนวน 300 คน นำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์ทางสถิติโดยใช้ค่าร้อยละ สรุปผลการวิจัย 1. คำที่นักเรียนสะกดผดมากที่สุด คือคำ “health” คือมีนักเรียนสะกดผิดมากถึงร้อยละ 93.33 ของจำนวนนักเรียนทั้งหมด และคำที่มีนักเรียนสะกดผิดมากรองลงมาอีก 10 คำ คือ “eraser , blackboard , umbrella , post office , children , nurse, classroom, carelessly , shoes , people.” และคำที่มีนักเรียนสะกดผิดน้อยที่สุด คือคำ “ring” คือมีนักเรียนสะกดผิดร้อยละ 8.66 และคำที่นักเรียนสะกดผิดน้อยรองลงมา 10 คำ คือ “ fish , zoo, mother , notebook , listen , tree , dish , radio , pencil , teacher.” 2. คำที่นักเรียนส่วนมากมักเขียนสะกดผิดและเป็นปัญหาต่อการสะกดของนักเรียนเป็นคำที่มีลักษณะเฉพาะดังนี้ 2.1 เป็นคำที่มีพยัญชนะควบกล้ำ ( Cluster ) ที่มีตำแหน่งอยู่ทั้งที่ต้นคำ ( Initial Cluster ) กลางคำ ( Middle Cluster ) และท้ายคำ ( Final Cluster ) 2.2 เป็นคำที่มีความยาว คือมีหลายพยางค์ หรือมากกว่า 1 พยางค์ขึ้นไป 2.3 เป็นคำที่มีรูปอย่างหนึ่ง แต่ออกเสียงเป็นอีกอย่างหนึ่ง เช่นสระ o , u ออกเสียงเป็น [^] และพยัญชนะ c ออกเสียงเป็น [ k ] ฯลฯ 2.4 เป็นคำที่มีรูปพยัญชนะหรือสระปรากฏอยู่แต่ไม่ออกเสียงพยัญชนะ หรือสระนั้น ( Mute ) เช่นไม่ออกเสียงพยัญชนะ r ( Mute r ) และไม่ออกเสียงสระ e ( Mute e ) ฯลฯ 2.5 เป็นคำที่มีพยัญชนะ ซึ่งมีเสียงใกล้เคียงกัน เช่น m กับ n l กับ r และ w กับ f เป็นต้น 2.6 เป็นคำที่มีรูปพหูพจน์ ( Plural Form ) 2.7 เป็นคำที่ประกอบด้วยพยัญชนะ หรือสระที่มีรูปการเขียนคล้ายคลึงกัน เช่น h กับ k , m กับ n u กับ w เป็นต้น 3. ลักษณะการสะกดคำผิดของนักเรียนนั้น ปรากฏต่าง ๆ กัน 4. ความสามารถในการเขียนสะกดคำของนักเรียน อยู่ในเกณฑ์ที่จะต้องปรับปรุงแก้ไข