ปัญหาพฤติกรรมและปัจจัยที่เกี่ยวข้องในเด็กวัยรุ่นตอนต้น (อายุ 12-15 ปี) ที่ป่วยด้วยโรคลมชัก

Abstract

การวิจัยเชิงพรรณนานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาพฤติกรรมและปัจจัยที่เกี่ยวข้องในเด็กวัยรุ่นตอนต้น (อายุ 12-15 ปี) ที่ป่วยด้วยโรคลมชัก ที่มารับบริการแบบผู้ป่วยนอกที่โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ โรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้าและสถาบันประสาทวิทยา โดยศึกษาปัจจัย ของเด็ก ปัจจัยจากผู้ปกครอง และปัจจัยเกี่ยวกับโรค และหาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยกับปัญหา พฤติกรรม กลุ่มตัวอย่างทั้งสิ้น 90 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสำรวจพฤติกรรมเด็ก (Thai Youth Checklist) และแบบสอบถามปัจจัยต่าง ๆ ที่อาจมีความสัมพันธ์กับปัญหาพฤติกรรม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา, ไคลแควร์, t-test, F-test, สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน และการถดถอยโลจิสติค จากการศึกษาพบว่า เด็กป่วยโรคลมชักเป็นชาย 54.4% หญิง 45.6% พบเด็กที่มีคะแนน อยู่ในระดับมีปัญหาพฤติกรรมทั้งสิ้น 52.2% แบ่งเป็นเด็กชาย 36.7% เด็กหญิง 15.5% ทั้งเด็กชาย และเด็กหญิงมีปัญหาพฤติกรรมแบบเก็บกดสูงกว่าปัญหาพฤติกรรมแบบแสดงออก/ขาดการควบคุม โดยพบว่าในเด็กชายมีปัญหาในด้านแยกตนเองจากสังคมสูงสุด 26.5% เด็กหญิง พบปัญหา ในด้านซึมเศร้า/วิตกกังวลสูงสุด 24.4% จากการวิเคราะห์ถดถอยโลจิสติค ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ ทางลบกับการเกิดปัญหาพฤติกรรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ สถานภาพเศรษฐกิจและผล การเรียนในทัศนะของผู้ปกครอง ความสัมพันธ์ทางบวก ได้แก่ ปัญหาการปรับตัวด้านความกังวล เกี่ยวกับตนเอง การได้รับบาดเจ็บเนื่องจากอาการชัก และความรู้สึกกังวลของผู้ปกครองต่อบุตรที่ป่วยเป็นโรคลมซัก