การเปรียบเทียบภูมิหลังและวิธีการศึกษา ของบัณฑิตมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ระหว่างกลุ่มที่มีสัมฤทธิผลทางการเรียนสูง กับกลุ่มที่มีสัมฤทธิผลทางการเรียนต่ำ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบภูมิหลังและวิธีการศึกษา ของบัณฑิตมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ระหว่างกลุ่มที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนสูง กับกลุ่มที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนต่ำ กลุ่มตัวอย่างของการวิจัย เป็นบัณฑิตมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช สาขาวิชาศึกษาศาสตร์และสาขาวิชาวิทยาการจัดการ ศึกษาในหลักสูตรปริญญาตรีต่อเนื่อง 2 ปี เข้าศึกษาในมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชในปีการศึกษา 2523 สำเร็จการศึกษาเป็นบัณฑิตรุ่นแรกของมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชในปีการศึกษา 2525 ผู้วิจัยเก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นเอง ผลการวิจัยสรุปได้ว่า ภูมิหลังของบัณฑิต เปรียบเทียบระหว่างบัณฑิตกลุ่มที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนสูง กับกลุ่มที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนต่ำ พบว่าสาขาวิชาศึกษาศาสตร์ เพศ อายุขณะศึกษา รายได้ประจำ อาชีพของบัณฑิต อาชีพของคู่สมรส เป็นตัวแปรที่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P < .05) ส่วนสาขาวิชาวิทยาการจัดการ วุฒิการศึกษาสูงสุดก่อนเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช เป็นตัวแปรที่มีความแตกต่างระหว่างสองกลุ่มอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P < .05) ในด้านวิธีการศึกษา สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ พบว่าตัวแปรที่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (P < .05) เมื่อเปรียบเทียบระหว่างบัณฑิตกลุ่มที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนสูง กับกลุ่มที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนต่ำ คือการศึกษาเอกสารการสอน การฟังรายการวิทยุกระจายเสียงประกอบชุดวิชา และการค้นคว้าหนังสืออื่นเพิ่มเติม โดยกลุ่มที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนสูงมีค่าเฉลี่ยของวิธีการศึกษาทั้ง 3 วิธีดังกล่าวสูงกว่ากลุ่มที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนต่ำ ส่วนสาขาวิชาวิทยาการจัดการ พบว่า การศึกษาเอกสารการสอน เป็นตัวแปรเพียงตัวเดียวที่มีความแตกต่างระหว่างบัณฑิตกลุ่มที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนสูง กับกลุ่มที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนต่ำอย่างมีนัยสำคัญ (P < .05) และกลุ่มที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนสูง มีค่าเฉลี่ยของวิธีการศึกษาวิธีนี้สูงกว่ากลุ่มที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนต่ำเช่นกัน จากการศึกษาค่าสหสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรคู่ต่างๆ เปรียบเทียบกันระหว่างกลุ่มที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนสูง กับกลุ่มที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนต่ำ พบว่า ในสาขาวิชาศึกษาศาสตร์ ตัวแปรคู่ที่มีสหสัมพันธ์แตกต่างกันใน 2 กลุ่มนี้ คือ อายุกับรายได้ของบัณฑิต โดยกลุ่มที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนสูงมีค่าสหสัมพันธ์สูงกว่ากลุ่มที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนต่ำอย่างมีนัยสำคัญ (P < .05) ส่วนสาขาวิชาวิทยาการจัดการ ตัวแปรคู่ที่พบว่ามีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่มที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนสูง กับกลุ่มที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนต่ำ คือ การนำประสบการณ์การทำงานมาใช้ในการเรียน กับการดูรายการโทรทัศน์ประกอบชุดวิชา โดยกลุ่มที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนสูงมีความสัมพันธ์ทางบวก ส่วนกลุ่มที่มีสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนต่ำมีความสัมพันธ์ทางลบ