ผลของการใช้การสอนตนเองต่อการลดความหุนหันของเด็กอายุ 10-12 ปี ในสถานสงเคราะห์เด็ก

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการใช้การสอนตนเองต่อการลดความหุนหันของเด็กอายุ 10-12 ปี ในสถานสงเคราะห์เด็ก กลุ่มตัวอย่างเป็นเด็กอายุ 10-12 ปี ในสถานสงเคราะห์เด็กชายบ้านปากเกร็ด จำนวน 30 คน ซึ่งทำแบบวัดความหุนหัน MFFT ได้คะแนนผิดพลาดสูงมากกว่ามัธยฐานของเด็กวัยเดียวกัน และใช้เวลาสนองตอบต่ำกว่ามัธยฐานของเด็กวัยเดียวกัน โดยที่มัธยฐานของคะแนนผิดพลาดและเวลาสนองตอบนี้เทียบจากตารางเกณฑ์ปกติซึ่ง Salkind (1978) จัดทำขึ้นสุ่มเด็กเป็นกลุ่มสอนตนเอง กลุ่มสอนกลวิธี และกลุ่มฝึกทำกิจกรรมในเครื่องมือฝึก กลุ่มละ 10 คน การวิจัยใช้การทดลองแบบมีกลุ่มควบคุมทดสอบก่อนทดลอง หลังทดลอง และติดตามผล แต่ละกลุ่มได้รับการฝึก 9 ครั้ง ครั้งละ 20-60 นาที เป็นเวลา 3 สัปดาห์ ผู้วิจัยให้กลุ่มตัวอย่างทำแบบวัดความหุนหัน MFFT ซ้ำในระยะหลังทดสอบ และติดตามผล การวิเคราะห์ข้อมูลใช้วิธีการวิเคราะห์ความแปรปรวนสองทางแบบวัดซ้ำแล้วทดสอบความแตกต่างรายคู่ ด้วยวิธีของ Tukey ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มสอนตนเองมีความหุนหันลดลงจากระยะก่อนทดลองโดยด้านคะแนนผิดพลาดในระยะหลังทดลองและติดตามผลต่ำกว่าระยะก่อนทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และด้านเวลาสนองตอบในระยะหลังทดลองและติดตามไม่แตกต่างจากก่อนทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 กลุ่มสอนตนเอง กลุ่มสอนกลวิธี และกลุ่มฝึกทำกิจกรรมในเครื่องมือฝึกมีความหุนหันไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05