การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัญหาส่วนตัวและสัมฤทธิผล ของนักศึกษามหาวิทยาลัย

Abstract

การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัญหาส่วนตัวกับสัมฤทธิผลทางการเรียนของนักศึกษามหาวิทยาลัยส่วนกลาง และส่วนภูมิภาค พร้อมทั้งสร้างสมการพยากรณ์สัมฤทธิผลทางการเรียนของนักศึกษาจากปัญหาส่วนตัว กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย 9 แห่ง จำนวน 1529 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสำรวจปัญหานักศึกษามหาวิทยาลัยซึ่งดัดแปลงจากแบบสำรวจปัญหามูนนีย์ ฟอร์มซี มีค่าสัมประสิทธิ์ความเที่ยงชนิดครอนบาชแอลฟ่า เท่ากับ .948 การวิเคราะห์ข้อมูลใช้วิธีคำนวณค่าสหสัมพันธ์ด้วยสูตรของเพียร์สัน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหุคูณ ค่าทดสอบเอฟ และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบเพิ่มตัวแปรเป็นขั้นๆ ข้อค้นพบ ปัญหาส่วนตัวด้านการเงิน ด้านกิจกรรมและการบริการของมหาวิทยาลัย ด้านเพื่อนและการเข้าสังคม ด้านความสัมพันธ์กับเพศตรงข้าม ด้านการปรับตัวทางการเรียน มีความสัมพันธ์กับสัมฤทธิผลทางการเรียนของนักศึกษามหาวิทยาลัยส่วนกลาง ปัญหาส่วนตัวด้านสุขภาพ ด้านการเงิน ด้านกิจกรรมและการบริการของมหาวิทยาลัย ด้านความสัมพันธ์กับเพศตรงข้าม ด้านความเป็นอยู่ในครอบครัว ด้านการปรับตัวทางการเรียน มีความสัมพันธ์กับสัมฤทธิผลทางการเรียนของนักศึกษามหาวิทยาลัยส่วนภูมิภาค ปัญหาส่วนตัวทั้ง 9 ด้านมีความสัมพันธ์พหุคูณกับสัมฤทธิผลทางการเรียนของนักศึกษามหาวิทยาลัยส่วนกลางและส่วนภูมิภาค ปัญหาส่วนตัวด้านการปรับตัวทางการเรียน ด้านบุคลิกภาพ ด้านความสัมพันธ์กับเพศตรงข้ามและด้านอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดเกี่ยวกับตน สามารถใช้ทำนายสัมฤทธิผลทางการเรียนของนักศึกษามหาวิทยาลัยส่วนกลางได้ ซึ่งมีสมการพยากรณ์ในรูปคะแนนมาตรฐาน และคะแนนดิบ ตามลำดับดังนี้ Z₁ = -.2204Z₉ + .1239Z₅ -.1225Z₇ +.0990Z₆ Y₁ = 2.6964 -.0121X₉ +.0092X₅ -.0074X₇ +.0055X₆ ปัญหาส่วนตัวด้านการปรับตัวทางการเรียน ด้านการเงิน ด้านอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดเกี่ยวกับตน และด้านความสัมพันธ์กับเพศตรงข้าม สามารถใช้พยากรณ์สัมฤทธิผลทางการเรียนของนักศึกษามหาวิทยาลัยส่วนภูมิภาคได้ ซึ่งมีสมการพยากรณ์ในรูปคะแนนมาตรฐาน และคะแนนดิบ ตามลำดับดังนี้ Z₂ = -.2180Z₉ - .1140Z₂ +.2361Z₆ -.1553Z₇ Y₂ = 2.7760 - .0108X₉ -.0077X₂ +.0119X₆ -.0085X₇