การเปรียบเทียบระดับคุณภาพชีวิตระหว่างแรงงานเด็กภาคเกษตรกรรม ที่อพยพกับไม่ได้อพยพในจังหวัดอุตรดิตถ์

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาและเปรียบเทียบระดับคุณภาพชีวิตแรงงานเด็ก ภาคเกษตรกรรม ที่อพยพกับไม่ได้อพยพในจังหวัดอุตรดิตถ์ โดยการสร้างและพัฒนาตัวบ่งชี้ และเกณฑ์ชี้วัด ซึ่งใช้แนวความคิดเรื่องคุณภาพชีวิตเด็ก คือ สภาวะความต้องการพื้นฐานและบริการสำหรับเด็ก (สพด.) ผสมผสานกับแนวคิดตัวบ่งชี้ทางการศึกษานอกระบบโรงเรียนในระดับหมู่บ้าน ของกุลธิดา คำปันศักดิ์ผลการวิจัย ได้ตัวบ่งชี้ระดับคุณภาพชีวิตแรงงานเด็กภาคเกษตรกรรม ที่สร้างและพัฒนาขึ้น มีทั้งหมด 50 ตัว แบ่งออกเป็น 6 ด้าน คือ ด้านการศึกษา จำนวน 6 ตัว ด้านการพัฒนาอาชีพและแรงงาน จำนวน 9 ตัว ด้านข่าวสารข้อมูล จำนวน 9 ตัว ด้านสุขภาพและครอบครัว.จำนวน 13 ตัว ด้านคุณธรรมและหน้าที่พลเมือง จำนวน 9 ตัว ด้านกิจกรรมการพัฒนาบุคคลและศิลปวัฒนธรรม จำนวน 4 ตัว สำหรับเกณฑ์ชี้วัดค่าตัวบ่งชี้เหล่านี้ มีจำนวน 50 เกณฑ์ ผลการวิจัยในการทดลองนำตัวบ่งชี้และเกณฑ์ชี้วัด ไปวัดระดับคุณภาพชีวิตแรงงานเด็ก ภาคเกษตรกรรม ที่อพยพกับไม่ได้อพยพในจังหวัดอุตรดิตถ์ พบว่า แรงงานเด็กภาคเกษตรกรรมที่อพยพ มีตัวบ่งชี้ผ่านเกณฑ์ชี้วัดร้อยละ 28.0 และผ่านเกณฑ์ชี้วัดเพียง 1 ด้านซึ่งสรุปได้ว่า แรงงานเด็กภาคเกษตรกรรมที่อพยพ มีระดับคุณภาพชีวิตอยู่ในเกณฑ์ต่ำ ส่วนแรงงานเด็กภาคเกษตรกรรมที่ไม่ได้อพยพ มีตัวบ่งชี้ผ่านเกณฑ์ชี้วัด ร้อยละ 52.0 ซึ่งสรุปได้ว่า แรงงานเด็กภาคเกษตรกรรมที่ไม่ได้อพยพ มีระดับคุณภาพชีวิตอยู่ในเกณฑ์ปานกลาง