มิติที่หยุดนิ่งและมิติที่เคลื่อนไหวในพัฒนาการภาพยนตร์ไทย

Abstract

ในปัจจุบัน เนื่องจากมีข้อถกเถียงกันว่าพัฒนาการของภาพยนตร์ไทยที่มีอายุมาถึง 73 ปีนั้น มีลักษณะที่หยุดนิ่งอยู่กับที่หรือกำลังเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงอย่างมีคุณภาพกันแน่ ด้วยเหตุนี้จึงเกิดการวิจัยครั้งนี้ขึ้น การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์แบบเจาะลึกบุคคล 4 กลุ่มที่เกี่ยวข้องกับวงการภาพยนตร์ไทยซึ่งได้แก่กลุ่มผู้กำกับภาพยนตร์ กลุ่มอาจารย์ด้านภาพยนตร์ กลุ่มนักวิจารณ์ภาพยนตร์และกลุ่มผู้ชมภาพยนตร์ การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิวัฒนาการของการพัฒนาพัฒนาการภาพยนตร์ไทยที่ หยุดนิ่งและที่เคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงซึ่งมีเหตุมาจากปัจจัยภายในวงการภาพยนตร์และปัจจัยภายนอก วงการภาพยนตร์ เพื่อวินิจฉัยหาสภาพความเป็นจริงของวงการภาพยนตร์ไทยในปัจจุบัน ผลการวิจัยปรากฏว่ามีปัจจัยที่เกี่ยวของกับพัฒนาการของภาพยนตร์ไทยอยู่ 10 ปัจจัย ซึ่งได้ แก่ ปัจจัยภายใน 6 ปัจจัยคือ เงินทุน บุคลากรที่อยู่เบื้องหลังนักแสดง เทคนิคและกลวิธีการนำเสนอ ความเป็น“น้ำเน่า”ด้านเนื้อเรื่องและหลักการทำงานเพื่อเงินและความอยู่รอด ปัจจัยภายนอก 4 ปัจจัย คือ การเขามาของภาพยนตร์ต่างประเทศ การใช้หลักการตลาดในอุตสาหกรรมภาพยนตร์ไทย ภาวะ เศรษฐกิจของประเทศในแต่ละช่วงเวลาและแนวคิดเรื่องการมีสังคมเดียวกัน ระบบความคิดเดียวกัน ระหว่างผู้กำกับภาพยนตร์และผู้ชมภาพยนตร์ ปัจจัยภายในวงการภาพยนตร์ทั้ง 6 ปัจจัย ส่วนใหญ่มีผล ทำให้พัฒนาการของภาพยนตร์ไทยหยุดนิ่ง โดยเฉพาะปัจจัยในเรื่องที่เกี่ยวกับบุคคลซึ่งได้แก่ ปัจจัยใน เรื่องของผู้กำกับภาพยนตร์ บุคลากรเบื้องหลังและนักแสดง ในทางตรงกันข้าม ปัจจัยภายนอกวงการ ภาพยนตร์กลับส่งผลให้วงการภาพยนตร์ไทยสามารถเคลื่อนไหวอยู่รอดต่อไปได้ หากทว่าไม่สามารถ จะส่งผลให้มีการพัฒนาคุณภาพของภาพยนตร์ไทยมากขึ้น สำหรับข้อเสนอแนะแนวทางแก้ไขในปัจจัยต่างๆ จะต้องกระทำโดยบุคคลที่เกี่ยวข้องกับวง การภาพยนตร์ 3 ส่วนซึ่งได้แก่ 1. การเพิ่มความสำนึกและความสามารถของบุคลากรในวงการภาพยนตร์ 2. การแก้ไขในส่วนผู้ชมภาพยนตร์และ 3. นโยบายการสนับสนุนอุตสาหกรรมภาพยนตร์จากรัฐบาลไทย