การใช้ทรัพยากรท้องถิ่นในงานวิชาการในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดกรมสามัญศึกษา กรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการใช้และปัญหาการใช้ทรัพยากรท้องถิ่นในงานวิชาการในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดกรมสามัญศึกษา กรุงเทพมหานคร ประชากรที่ใช้ในการวิจัย คือ ผู้ช่วยผู้บริหารง่ายวิชาการ จำนวน 106 คน และหัวหน้าหมวดวิชาทุกหมวดวิชา จำนวน 954 คน เครื่องมือวิจัย คือ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยการแจกแจงความถี่และหาค่าร้อยละ ผลการวิจัยพบว่า ทรัพยากรท้องถิ่นที่โรงเรียนส่วนใหญ่นำมาใช้ในงานวิชาการ ประเภททรัพยากรทางบุคคลได้แก่ ศึกษานิเทศก์ นักวิชาการ และผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้าน ประเภททรัพยากรทางวัตถุที่มนุษย์สร้างขึ้นได้แก่ สถานที่ราชการ และสถาบันการศึกษาอื่น ประเภททรัพยากรทางธรรมชาติได้แก่ ดิน หิน แร่ และวนอุทยาน และประเภททรัพยากรทางสังคมในชุมชน ได้แก่ วัฒนธรรม ประเพณี และกิจกรรมในวันสำคัญ ลักษณะการใช้ทรัพยากรท้องถิ่น ทรัพยากรทางบุคคลโรงเรียนส่วนใหญ่ใช้ในลักษณะขอคำปรึกษาหรือข้อเสนอแนะ และเชิญเข้าร่วมเป็นกรรมการวางแผนและพัฒนางานวิชาการ ส่วนทรัพยากรทางวัตถุที่มนุษย์สร้างขึ้นใช้ในลักษณะ ขอยืมเอกสารทางวิชาการ มอบหมายให้นักเรียนศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง และศึกษานอกสถานที่ สำหรับทรัพยากรทางธรรมชาติ ใช้ในลักษณะเป็นวัสดุประกอบการเรียนการสอน และทัศนศึกษา และทรัพยากรทางสังคมในชุมชนใช้ในลักษณะมอบหมายให้นักเรียนศึกษาค้นคว้าเพิ่มเติมด้วยตนเองและเป็นผู้สังเกตการณ์ ปัญหาการใช้ทรัพยากรท้องถิ่น ปัญหาการใช้ทรัพยากรทางบุคคลที่โรงเรียนส่วนใหญ่ประสบ คือ ทรัพยากรมีจำนวนน้อย และอยู่ห่างไกล ส่วนปัญหาการใช้ทรัพยากรทางวัตถุที่มนุษย์สร้างขึ้น คือ ปริมาณมีจำนวนจำกัด และระยะทางห่างไกล สำหรับปัญหาการใช้ทรัพยากรทางธรรมชาติ คือ ไม่มีความปลอดภัย และระยะทางห่างไกล ปัญหาการใช้ทรัพยากรทางสังคม คือ ขาดการอนุรักษ์เพื่อการศึกษาและปัญหาการดำเนินการใช้ ได้แก่ โรงเรียนขาดข้อมูลเกี่ยวกับแหล่งทรัพยากรท้องถิ่นและการวางแผนการใช้ และการควบคุมนักเรียนเดินทางไปศึกษาไม่สะดวก