วิเคราะห์ร่างพระราชบัญญัติการรับขนของทางถนนระหว่างประเทศ พ.ศ....

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาร่างพระราชบัญญัติการรับขนของทางถนนระหว่างประเทศ พ.ศ. .... ฉบับที่ผ่านการพิจารณาจากสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกาที่ยังไม่ชัดเจนและเหมาะสมในเรื่องสิทธิ หน้าที่ และความรับผิดของผู้ที่เกี่ยวข้องบางประการโดยพิจารณาประกอบกับอนุสัญญาว่าด้วยสัญญารับขนของทางถนนระหว่างประเทศ ค.ศ.1956 (Convention on the Contract for the International Carriage of Goods by Road 1956) ความตกลงว่าด้วยการขนส่งข้ามพรมแดนในอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง ภาคผนวก 10 เงื่อนไขการขนส่ง (Greater Mekong Subregion Cross - Border Transport Agreement : Annex 10 Conditions of Transport) และกฎหมายภายในประเทศที่เกี่ยวข้องผลจากการศึกษาวิจัยพบว่า อนุสัญญาว่าด้วยสัญญารับขนของทางถนนระหว่างประเทศ ค.ศ.1956 ได้กำหนดถึงสิทธิ หน้าที่ และความรับผิดทางแพ่งของบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการรับขนของทางถนนระหว่างประเทศเพื่อให้ความคุ้มครองบุคคลดังกล่าวไว้อย่างชัดเจน ในขณะที่ความตกลงว่าด้วยการขนส่งข้ามพรมแดนในอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง ภาคผนวก 10 ได้ให้ความคุ้มครองเฉพาะผู้ส่งและผู้รับตราส่งเท่านั้น ซึ่งร่างพระราชบัญญัติ ฯ ได้มีการบัญญัติสอดคล้องกับภาคผนวกดังกล่าว และได้บัญญัติสิทธิ หน้าที่ และความรับผิดเพื่อให้ความคุ้มครองแก่ผู้ที่เกี่ยวข้องทุกฝ่ายเพิ่มขึ้นด้วย ทั้งนี้ ร่างพระราชบัญญัติฉบับนี้ยังมีประเด็นปัญหาบางประการซึ่งแยกพิจารณาได้เป็น 2 กรณี คือ 1)กรณีที่จะต้องตีความเพิ่มเติม โดยมิต้องมีการแก้ไขเพิ่มเติม อาทิ ผลของการลงลายมือชื่อทางอิเล็กทรอนิกส์ในใบตราส่ง ซึ่งต้องพิจารณาร่วมกับพระราชบัญญัติว่าด้วยธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ พ.ศ.2544 โดยไม่จำต้องบัญญัติเพิ่มเติมเรื่องนี้ไว้ในร่างพระราชบัญญัติ ฯ อีก หรือในกรณีของมีค่าซึ่งผู้ส่งมิได้แสดงราคาของไว้ ความรับผิดของผู้ขนส่งนั้นจะอยู่ภายใต้จำนวนเงินแห่งการจำกัดความรับผิด 2)กรณีที่มีการบัญญัติไว้ไม่ชัดเจน ไม่เหมาะสมและจำเป็นต้องมีการแก้ไขหรือเพิ่มเติมเพื่อให้สอดคล้องกับความตกลงว่าด้วยการขนส่งข้ามพรมแดนในอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง ภาคผนวก 10 และกฎหมายภายในที่เกี่ยวข้องเพื่อป้องกันปัญหาในการนำไปใช้ในอนาคต อาทิ ในร่างพระราชบัญญัติ ฯ ไม่ได้กำหนดว่าข้อกำหนดในสัญญารับขนที่เป็นโมฆะจะมีผลกระทบต่อความสมบูรณ์ของข้อกำหนดอื่นในสัญญาหรือไม่ ดังนั้น จึงควรบัญญัติให้มีความชัดเจนว่าข้อกำหนดนั้นไม่มีผลกระทบต่อความสมบูรณ์ของข้อกำหนดอื่น ๆ หรือในกรณีที่ผู้ขนส่งไม่ได้รับค่าธรรมเนียมการรับขน ควรบัญญัติให้สิทธิผู้ขนส่งในการยึดหน่วงของไว้ด้วย