การออกแบบเชิงการยศาสตร์ของท่านั่งสำหรับการเชื่อมท่อ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อที่จะศึกษาสภาพปัญหาในการทำงานในท่านั่งเชื่อมโลหะ ซึ่งพนักงานจะต้องทำงานในภาระงานสถิติเป็นระยะเวลานาน ในการศึกษาจะทำการรวบรวมและวิเคราะห์สัดส่วนร่างกายของพนักงาน วัดการลดลงของกำลังสถิตของกล้ามเนื้อจากการทำงาน รวบรวมและวิเคราะห์น้ำหนักชิ้นส่วนของร่างกาย คำนวณภาระทางชีวกลศาสตร์จำลองแบบท่านั่งทำงานและวัดคลื่นไฟฟ้ากล้ามเนื้อ เพื่อทำการออกแบบทำการทำงานใหม่ที่เหมาะสม และศึกษาระดับภาวะไม่สบายที่เกิดขึ้นและการเปลี่ยนแปลงไปตลอดช่วงเวลาการทำงาน การศึกษาวิจัยกระทำในพนักงานเชื่อมโลหะจำนวน 4 คน ผลจากการวิจัยพบว่า การทำงานตลอดสัปดาห์ทำให้กำลังสถิตของกล้ามเนื้อ หลัง แขน ไหล่ และมือ ของพนักงานลดลงในช่วง 1.3 ถึง 18.8 เปอร์เซ็นต์ และสามารถกลับคืนสู่สภาพปกติได้เมื่อมีการพักงานในวันอาทิตย์ จากการจำลองแบบท่าการทำงานเพื่อวัดคลื่นไฟฟ้ากล้ามเนื้อ พบว่า ค่าคลื่นไฟฟ้ากล้ามเนื้อที่วัดจากกล้ามเนื้อ deltoid, trapezius และ erector spinae ให้ค่าออกมาในช่วง 1-3 เปอร์เซ็นต์ของค่าคลื่นไฟฟ้าจากการหดตัวเต็มที่ของกล้ามเนื้อ (MVC) นอกจากในผู้ถูกทดสอบหมายเลข 2 ที่ให้ค่าคลื่นไฟฟ้าจากกล้ามเนื้อ deltoid (left) 18% MVC เนื่องจากมีท่าการทำงานแตกต่างจากคนอื่น จากการคำนวณภาระทางชีวกลศาสตร์พบว่าค่าแรงกดที่กระดูกสันหลัง lumbar ท่อนที่ 3 มีค่าระหว่าง 51 ถึง 72 กิโลกรัม เป็นเพราะท่าการทำงานที่มีการก้มโค้งตัวไปข้างหน้ามากเกินไป ทำให้โมเมนต์จากน้ำหนักตัวส่วนเหนือ lumbar เกิดขึ้นมาก ในการวิจัยได้ทำการออกแบบท่าการทำงานใหม่เพื่อลดค่าโมเมนต์และการทำงานของกล้ามเนื้อดังกล่าว และจากการศึกษาการเกิดขึ้นและการเปลี่ยนแปลงของระดับความรู้สึกไม่สบายพบว่า ระดับความไม่สบายเพิ่มขึ้นตามระยะเวลาการทำงาน ผู้ถูกทดสอบแต่ละคนให้ค่าความรู้สึกต่อระดับความไม่สบายแตกต่างกัน แต่ความรู้สึกต่อการเพิ่มขึ้นของระดับไม่สบายใกล้เคียงกัน ยกเว้นในผู้ถูกทดสอบหมายเลขที่ให้ค่าระดับของความไม่สบายเพิ่มขึ้นมากเมื่อระยะเวลาการทำงานมากขึ้น