การศึกษาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางกฎหมายระหว่างสิทธิในการกำหนดอนาคต เองและสภาพเสมือนอาณานิคม

Abstract

สิทธิในการกำหนดอนาคตตนเองเป็นหลักกฎหมายที่ถูกกำหนดไว้ในกฎบัตรสหประชาชาติ วัตถุประสงค์เดิมของสิทธิในการกำหนดอนาคตตนเอง คือ การให้เอกราชแก่ดินแดนอาณานิคม อย่างไรก็ดีได้มีแนวคิดที่จะนำสิทธิในการกำหนดอนาคตตนเองไปใช้ในกรณีอื่นๆ ที่เบี่ยงเบนออกจากวัตถุประสงค์เดิมดังกล่าว เช่น แนวความคิดที่จะนำสิทธิในการกำหนดอนาคตตนเองไปใช้กับการแบ่งแยกดินแดนเป็นต้น แนวคิดที่เบี่ยงเบนออกไปเช่นนี้ทำให้รัฐต่างๆ หวาดระแวงสิทธิในการกำหนดอนาคตตนเองและได้ผลักดันให้สมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติได้มีมติฉบับต่างๆ ออกมาเพื่อแสดงให้เห็นว่าเนื้อหาสาระของสิทธิในการกำหนดอนาคตตนเองนั้นไม่รวมถึงแนวคิดที่เบี่ยงเบนออกไปดังกล่าว ในปัจจุบัน ถึงแม้ว่าการให้เอกราชแก่ดินแดนอาณานิคมจะทำให้ไม่มีดินแดนอาณานิคมเหลืออยู่อีกต่อไปแล้วก็ตาม แต่ว่าสิทธิในการกำหนดอนาคตตนเองก็ยังสามารถนำไปบังคับใช้กับดินแดนที่คล้ายคลึงกับดินแดนอาณานิคม (ดินแดนเสมือนอาณานิคม) ได้ด้วย ทั้งนี้ก็เพราะรัฐผู้ปกครองดินแดนอาณานิคมและดินแดนเสมือนเป็นอาณานิคมต่างก็ได้สิทธิเหนือดินแดนทั้งสองประเภทนี้ มาโดยผิดกฎหมายเช่นเดียวกัน