การศึกษาการจัดการพยาบาลในภาวะภัยพิบัติสำหรับผู้สูงอายุ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการจัดการพยาบาลในภาวะภัยพิบัติสำหรับผู้สูงอายุ โดยใช้เทคนิคเดลฟาย ผู้ให้ข้อมูลเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีประสบการณ์การทำงานด้านผู้สูงอายุที่ประสบภัยพิบัติ จำนวน 20 คน ประกอบด้วย ผู้บริหารการพยาบาล 4 คน ผู้ปฏิบัติการพยาบาล 5 คน อาจารย์พยาบาล 4 คน แพทย์ผู้เชี่ยวชาญ 4 คน และผู้มีประสบการณ์การจัดการในภาวะภัยพิบัติสำหรับผู้สูงอำยุในชุมชน 3 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย เป็นแบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น รอบที่ 1 เป็นแบบสอบถาม/แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างชนิดปลายเปิด รอบที่ 2 และรอบที่ 3 เป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ระยะเวลาที่ใช้ในการเก็บข้อมูล 3 รอบ รวมจำนวน 161 วัน วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา ใช้สถิติคือ ค่ามัธยฐาน และค่าพิสัยระหว่างควอไทล์ ผลการวิจัยพบว่า การจัดการพยาบาลในภาวะภัยพิบัติสำหรับผู้สูงอายุ ตามความคิดเห็นที่สอด คล้องกันของผู้เชี่ยวชาญ ประกอบด้วย การจัดการ 4 ระยะ 13 ด้าน จำนวนทั้งสิ้น 47 ข้อรายการ ซึ่งผู้เชี่ยวชาญให้ความสำคัญในระดับมากที่สุด 38 ข้อรายการ และระดับมาก 9 ข้อรายการ การจัดการดังกล่าวระบุได้ ดังนี้ 1. ระยะป้องกันและลดผลกระทบของภัยพิบัติ จำนวน 3 ด้าน 13 ข้อรายการ ได้แก่ ด้านการให้ความรู้แก่ผู้สูงอายุและ/หรือผู้ดูแลในการจัดการกับภัยพิบัติ ด้านการประเมินความเสี่ยงต่อการเกิดภัยพิบัติ และด้านการส่งเสริมและฟื้นฟูสุขภาพผู้สูงอายุ 2. ระยะการเตรียมพร้อมรับภัยพิบัติ จำนวน 3 ด้าน 11 ข้อรายการ ได้แก่ ด้านการเตรียมความพร้อมบุคลากรพยาบาล ด้านการจัดเตรียมและกระจายทรัพยากร และด้านการเตรียมความพร้อมชุมชน 3. ระยะตอบสนองต่อภัยพิบัติ จำนวน 5 ด้าน 15 ข้อรายการ ได้แก่ ด้านการควบคุมการติดเชื้อ ด้านการประเมินและจัดระบบข้อมูลผู้สูงอายุ ด้านการประสานงานและการส่งต่อเครือข่าย ด้านการรักษา พยาบาลเบื้องต้น และด้านการประเมินสถานการณ์ภัยพิบัติ 4. ระยะฟื้นฟูหลังเกิดภัยพิบัติ จำนวน 2 ด้าน 8 ข้อรายการ ได้แก่ ด้านการฟื้นฟูสุขภาพร่างกายและจิตใจ และด้านการจัดการสิ่งแวดล้อม