การศึกษาอนาคตภาพของมหาวิทยาลัยรามคำแหง โดยวิธีการสืบค้นเชิงธรรมชาติ

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะการจัดการศึกษาของมหาวิทยาลัยรามคำแหงตั้งแต่ พ.ศ. 2514 ถึงปัจจุบัน(พ.ศ. 2536-2537) และแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นในอนาคต 15-20 ปีข้างหน้าโดยวิธีการสืบค้นเชิงธรรมชาติโดยการสัมภาษณ์สอบถามผู้ทรงคุณวุฒิ วิเคราะห์เอกสารและการสังเกตเพื่อสรุปเป็นข้อมูลเบื้องต้นและมีการประเมินผลสรุปโดยใช้รูปแบบดิง ผู้ทรงคุณวุฒิ การเสนอผลใช้แผนภาพต้นไม้ทางเลือกอนาคตของมหาวิทยาลัยรามคำแหงผลการวิเคราะห์ข้อมูลพบว่า 1. ลักษณะการจัดการศึกษาที่มีตั้งแต่เริ่มตั้งมหาวิทยาลัยและมีแนวโน้มจะคงอยู่ในอนาคตคือยังคงเป็นมหาวิทยาลัยเปิดแบบตลาดวิชา มีสภามหาวิทยาลัยเป็นองค์กรบริหารสูงสุด การวางแผนเปลี่ยนไปตามอธิการบดี มีการเรียนการสอน 2 แบบคือ เรียนที่มหาวิทยาลัยและเรียนด้วยตนเอง มีโทรทัศน์วงจรปิดในห้องเรียนขนาดใหญ่ มีการบริการนักศึกษาด้านทะเบียน ห้องสมุด จำรา การแนะแนว ทุนการศึกษา การรักษาสุขภาพ การกีฬา และนันทนาการ 2. ลักษณะการจัดการศึกษาที่เปลี่ยนแปลงเพิ่มขึ้นคือได้งบประมาณแผ่นดินเพิ่ม มีการขึ้นค่าธรรมเนียมต่างๆ มีทุนพัฒนาบุคลากรและการวิจัยเพิ่มขึ้น บุคลากรมีความขัดแย้งและแบ่งพรรคแบ่งพวกมากขึ้น ปัญหาสมองไหลมากขึ้นหลักสูตรยืดหยุ่นและปรับเปลี่ยนง่ายขึ้นให้บริการแก่บุคคลภายนอกมากขึ้น 3. ลักษณะการจัดการศึกษาที่เปลี่ยนแปลงลดลงคือ จำนวนนักศึกษาลูกจ้างงบรายได้ จำนวนครั้งในการสอบซ่อม 4. ลักษณะการจัดการศึกษาที่เกิดขึ้นใหม่ในอดีตคือมีวิทยาเขตรามฯ 2 การเลือกตั้งผู้บริหารการเทียบโอนหน่วยกิจ การสอนทางโทรทัศน์ วิทยุ การสอบซ่อม การเปิดบัณฑิตศึกษา ในปัจจุบันคือ ซุ้มนักศึกษาถาวร อาคารสูงเกิน 10 ชั้น การอนุมัติหลักสูตรสิ้นสุดที่สภามหาวิทยาลัย การร่วมมือกับภาครัฐและเอกชน ศูนย์วัฒนธรรมระดับคณะและมหาวิทยาลัย ในอนาคตคือ ปรับระบบการบริหารมหาวิทยาลัยที่ไม่ใช่ส่วนราชการ ปรับโครงสร้างสภามหาวิทยาลัยเป็นไตรภาคี ปรับวิธีการสรรหาอธิการบดีที่ไม่ใช่เลือกตั้งจะใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่ในการสอนจะขยายสาขาด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีจะเน้นวิจัยพื้นฐานและจะจัดตั้งศูนย์การเรียนส่วนภูมิภาค 5. ลักษณะการจัดการศึกษาที่ถูกยุบไปในอดีตคือ การสรรหาอธิการบดีโดยการแต่งตั้ง การสอน การสอบที่ส่วนภูมิภาค งดการบรรยายสำหรับนักศึกษาปีที่ 1 และศูนย์ศึกษานานาชาติ สำหรับปัญหาอุปสรรคที่พบ คือ การบริหารขาดความคล่องตัว นโยบายไม่ต่อเนื่องมีการแบ่งพรรคแบ่งพวกขาดความคล่องตัวในการปรับหลักสูตร ขาดอุปกรณ์การสอนที่ทันสมัยขาดการประเมินหลักสูตร ระยะเวลาสอบยาวนานเกินไป อาจารย์ใช้เวลาสอนมากกว่าทำวิจัย ผลงานวิจัยมีน้อย การบริการวิชาการล่าช้า