การพัฒนาเครื่องวัดปริมาณรังสีประจำบุคคลแสดงผลเชิงตัวเลข

Abstract

เครื่องวัดปริมาณรังสีประจำบุคคลที่พัฒนาชิ้นนี้ ออกแบบให้ใช้ชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ที่หาได้ภายในประเทศเป็นหลัก มีขนาดกระทัดรัดเพื่อพกพาขณะปฏิบัติงานได้สะดวก ทั้งนี้เพื่อให้มีราคาประหยัด บำรุงรักษาง่ายและทนต่อสภาพใช้งานในสภาวะแวดล้อมของประเทศ นอกจากนี้การใช้ไอซีตระกูลซีมอสช่วยให้สิ้นเปลืองกำลังไฟฟ้าน้อย เครื่องวัดปริมาณรังสีประจำบุคคลสามารถวัดปริมาณรังสีสะสมได้ในช่วง 0 – 9999 มิลลิเรินท์เกน แสดงผลด้วยตัวเลขไดโอดเปล่งแสง ซึ่งจะช่วยให้สามารถอ่านค่าปริมาณรังสีในที่มืดได้อย่างชัดเจน มีระบบส่งเสียงเตือนให้ผู้ปฏิบัติงานทราบถึงสภาวะปริมาณรังสีในบริเวณปฏิบัติงาน 4 รูปแบบ คือ ปริมาณรังสีสะสมเมื่อถึงพิกัดที่ตั้งไว้ ปริมาณรังสีทุก 1 มิลลิเรินท์เกน ปริมาณรังสีที่สูงเกินพิกัดของหัววัดรังสี และอัตราปริมาณรังสีที่สามารถตั้งพิกัดได้ที่ระดับ 2.5, 10 และ 25 มิลลิเรินท์เกนต่อชั่วโมง ตัวเครื่องขนาด 7.4 x 12 x 3 ซ.ม.3 น้ำหนักรวม 300 กรัม ทำงานด้วยแบตเตอรีนิเกิล-แคดเมี่ยมชนิดประจุไฟฟ้าใหม่ได้ขนาด 4.8 โวลต์ 180 มิลลิแอมแปร์-ชั่วโมง โดยวัดรังสีด้วยหัววัดรังสีไกเกอร์ขนาดเล็ก ผลทดสอบการทำงานและปรับเทียบเครื่องวัดปริมาณรังสีประจำบุคคลที่พัฒนาขึ้นพบว่าสามารถวัดอัตราปริมาณรังสีได้ไม่เกิน 2. 5 เรินท์เกนต่อชั่วโมง มีความคลาดเคลื่อนในการวัดน้อยกว่า ± 20 เปอร์เซนต์ ในช่วงพลังงาน 100 – 1330 กิโลอิเล็กตอรนโวลต์ มีความแม่นยำและความเที่ยงตรงในการวัดปริมาณรังสีที่พลังงานของต้นกำเนิดรังีมาตรฐานซีเซียม-137 เท่ากับ ± 14 เปอร์เซ็นต์ และ 3 เปอร์เซนต์ ตามลำดับ สำหรับช่วงอัตราปริมาณรังสีไม่เกิน 2.5 เรินท์เกนต่อชั่วโมง เมื่อประจุไฟฟ้าเต็มที่สามารถใช้งานต่อเนื่องได้นาน 7 ชั่วโมง มีการสิ้นเปลืองกำลังไฟฟ้า 300 มิลลิวัตต์ ขณะที่ศักดาไฟฟ้าต่ำสุดของแบตเตอรีที่ 4.53 โวลต์ มีผลทำให้การวัดคลาดเคลื่อนน้อยกว่า ± 15 เปอร์เซ็นต์