ประสิทธิภาพในการกำจัดขนบริเวณหัวหน่าวด้วยเครื่องเลเซอร์เอ็นดีแย้กชนิดช่วงเวลาปล่อยแสงยาว

Abstract

วัตถุประสงค์ : การศึกษานี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาถึงประสิทธิภาพ และความปลอดภัยของเครื่องเลเซอร์เอ็นดีแย้กชนิดช่วงเวลาปล่อยแสงยาวในการกำจัดขนบริเวณหัวหน่าว รวมทั้งเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มที่รักษาด้วยระยะห่างระหว่างการทำเลเซอร์แต่ละครั้งที่ 4 และ 12 สัปดาห์ วิธีการวิจัย : การศึกษาประเภทวิจัยเชิงทดลอง โดยการรวบรวมอาสาสมัคร 27 คน นำมากำจัดขนบริเวณหัวหน่าวด้วยเครื่องเลเซอร์เอ็นดีแย้กชนิดช่วงเวลาปล่อยแสงยาวทั้งหมด 4 ครั้ง โดยแบ่งพื้นที่บริเวณหัวหน่าวเป็น 2 ฝั่งซ้ายและขวา ทำการสุ่มอย่างง่าย อาสาสมัครแต่ละคนจะได้รับการรักษา 2 ประเภทคือ ระยะห่างระหว่างการทำเลเซอร์แต่ละครั้งที่ 4 สัปดาห์ และ 12 สัปดาห์ตามลำดับ หลังจากนั้นทำการติดตามการรักษาที่ 3 เดือน อาสาสมัครทุกคนจะถูกถ่ายรูปบริเวณก่อนและหลังการทำเลเซอร์ทุกครั้งเพื่อนำไปวัดจำนวนเส้นขน นอกจากนี้ยังมีการเก็บตัวอย่างเส้นขนเพื่อนำมาวัดความหนา ผลข้างเคียงจากการรักษาถูกประเมินโดยการสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์ ผลการศึกษา : อาสาสมัครผู้หญิงไทย 27 คนเข้าร่วมงานวิจัย จำนวนอาสาสมัครที่มีจำนวนเส้นขนบริเวณหัวหน่าวลดลงมากกว่า 50% ในกลุ่มที่ทำด้วยระยะห่าง 4 และ 12 สัปดาห์ คือ 17 (62.9%) และ 13 (48.1%) ตามลำดับโดยไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ จำนวนเส้นขนที่ลดลงในกลุ่มที่ทำด้วยระยะห่าง 4 และ 12 สัปดาห์ คือ 41.8% และ 50.7% (P = 0.008) ตามลำดับโดยมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ความหนาของเส้นขนที่ลดลงในกลุ่มที่ทำด้วยระยะห่าง 4 และ 12 สัปดาห์ คือ 35.5% และ 50.6% ตามลำดับโดยลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติทั้ง 2 กลุ่ม ภาวะแทรกซ้อนที่พบคือภาวะต่อมขนอักเสบ (1.85%) สรุป : เครื่องเลเซอร์เอ็นดีแย้กชนิดช่วงเวลาปล่อยแสงยาวมีประสิทธิภาพในการกำจัดขนบริเวณหัวหน่าวในกลุ่มอาสาสมัครผู้หญิงไทย มีผลข้างเคียงน้อย และกลุ่มที่ทำด้วยระยะห่าง 12 สัปดาห์มีประสิทธิภาพสูงกว่ากลุ่มที่ทำด้วยระยะห่าง 4 สัปดาห์