ความชุกของการขาดหายของโปรตีนพีเทนในผู้ป่วยโรคมะเร็งเต้านมชนิดทริปเปิลเนกาติพ (ชนิดที่ไม่แสดงถึงฮอร์โมนเอสโตรเจน ฮอร์โมนโปรเจรเตอโรนและเฮอร์ทู) ในประชากรของประเทศไทย

Abstract

ที่มา : โรคมะเร็งเต้านมชนิดทริปเปิลเนกาติพ มีความรุนแรงมากกว่ากลุ่มเซลล์มะเร็งเต้านมชนิดอื่นๆ ปัจจุบันยังไม่พบข้อบ่งชี้ใดๆใช้เป็นการรักษาโดยเฉพาะ แต่พบว่าโปรตีนพีเทนมีส่วนสำคัญในมะเร็งเต้านม ซึ่งถ้าทำหน้าที่บกพร่องไปนั้นอาจทำให้การพยากรณ์ของโรคยิ่งเลวลงได้ วัตถุประสงค์ : การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์หลักและรองเพื่อหาความชุกของการขาดหายของโปรตีนพีเทนในผู้ป่วยมะเร็งเต้านมชนิดทริปเปิลเนกาติพ และความสัมพันธ์ต่างๆในทางคลินิก วิธีการ : ผู้ป่วยหญิงที่เป็นโรคมะเร็งเต้านมชนิดทริปเปิลเนกาติพได้ตรวจชิ้นเนื้อมะเร็งถูกเตรียมด้วยวิธีไมโครแอเรย์เนื้อเยื่อและตรวจหาโปรตีนพีเทนด้วยวิธีอิมมูโนฮีสโตเคมี โดยใช้โมโนโคนอลแอนติบอดี้โคลน 28H6 ระหว่างมิถุนายน 2549 ถึงธันวาคม 2554 จำนวน 78 ราย ผลการวิจัย : ผู้ป่วยที่เป็นมะเร็งเต้านมชนิดทริปเปิลเนกาติพที่มีการขาดหายของโปรตีนพีเทนทั้งหมด 24 รายคิดเป็นร้อยละ 30.8 โดยมีแนวโน้มว่าค่าเฉลี่ยของอายุมากกว่า ลักษณะทางพยาธิวิทยาที่รุนแรงกว่า และอัตราการกลับเป็นโรคซ้ำมากกว่ากลุ่มที่แสดงออกของโปรตีนพีเทน (odd ratio = 0.61, 95%CI=0.24-1.58,P = 0.22), มีค่ามัธยฐานการปลอดโรคประมาณ 30 เดือน สรุปผลการวิจัย : ความชุกของการขาดหายไปของโปรตีนพีเทนมะเร็งเต้านมชนิดทริปเปิลเนกาติพของประชากรไทยไม่ต่างกับมะเร็งเต้านมของการศึกษาอื่นๆ มีแนวโน้มการพยากรณ์ของโรครุนแรงกว่า การติดตามโรคที่นานขึ้นและจำนวนผู้ป่วยมากขึ้นจะช่วยยืนยันผลการศึกษาได้