ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ความรู้ในการดูแลตนเองและการสนับสนุนทางสังคม กับความสามารถในการดูแลตนเองของนักศึกษาพยาบาล เขตกรุงเทพมหานคร

Abstract

เพื่อศึกษาความสามารถในการดูแลตนเองของนักศึกษาพยาบาลเขตกรุงเทพมหานคร ศึกษาความรู้ในการดูแลตนเอง ศึกษาการสนับสนุนทางสังคม หาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ความรู้ในการดูแลตนเองและการสนับสนุนทางสังคม กับความสามารถในการดูแลตนเองของนักศึกษาพยาบาล และคัดเลือกตัวแปรที่สามารถพยากรณ์ความสามารถในการดูแลตนเองของนักศึกษาพยาบาล กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาพยาบาล 356 คน ซึ่งได้จากการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยมี 2 ส่วนคือ ส่วนที่ 1 เป็นแบบวัดความสามารถในการดูแลตนเองของนักศึกษาพยาบาล ซึ่งแปลมาจากเครื่องมือของอีลิซาเบธ เกเดน และ ซูซาน เทเลอร์ ส่วนที่ 2 เป็นแบบสอบถามปัจจัยส่วนบุคคล ความรู้ในการดูแลตนเองและการสนับสนุนทางสังคม ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. คะแนนเฉลี่ยของความสามารถในการดูแลตนเองทั้ง 4 ชั้นปีโดยรวมและของแต่ละชั้นปีอยู่ในระดับมาก 2. คะแนนเฉลี่ยของความรู้ในการดูแลตนเองทั้ง 4 ชั้นปีโดยรวมและของแต่ละชั้นปี ส่วนใหญ่อยู่ในระดับมาก 2. คะแนนเฉลี่ยของความรู้ในการดูแลตนเองทั้ง 4 ชั้นปีโดยรวมและของแต่ละชั้นปี ส่วนใหญ่อยู่ในระดับปานกลางคือ ชั้นปีที่ 2, 3 และ 4 ส่วนชั้นปีที่ 1 อยู่ในระดับต่ำ 3. คะแนนเฉลี่ยของการสนับสนุนทางสังคมทั้ง 4 ชั้นปีโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง และของแต่ละชั้นปีอยู่ในระดับปานกลาง 4. ระดับชั้นปี การสนับสนุนทางสังคม มีความสัมพันธ์ทางบวกกับความสามารถในการดูแลตนเองของนักศึกษาพยาบาลในระดับต่ำและระดับปานกลางตามลำดับ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนค่าใช้จ่ายนักศึกษา รายได้บิดามารดา ระดับการศึกษาบิดามารดาและความรู้ในการดูแลตนเอง ไม่มีความสัมพันธ์กับความสามารถในการดูแลตนเอง 5. ตัวแปรที่ร่วมกันพยากรณ์ความสามารถในการดูแลตนเองของนักศึกษาพยาบาลตามลำดับคือ การสนับสนุนทางสังคมและระดับชั้นปี โดยสามารถร่วมกันพยากรณ์ได้ร้อยละ 20.28 (R2=.2028)