ปัญหาสิทธิเสรีภาพของบุคคลตามรัฐธรรมนูญกับการบังคับบำบัดรักษาผู้ติดยาเสพติด

Abstract

สิทธิเสรีภาพของบุคคลที่รัฐธรรมนูญรับรองไว้ ได้รับความคุ้มครองและผูกพันรัฐโดยตรง ในการตรากฎหมาย การใช้บังคับกฎหมาย และการตีความกฎหมายทั้งปวง รัฐจะจำกัดสิทธิเสรีภาพของ บุคคลมิได้ เว้นแต่อาศัยอำนาจตามบทบัญญัติแห่งกฎหมายเฉพาะเพื่อการที่รัฐธรรมนูญกำหนดไว้และ เท่าที่จำเป็นเท่านั้น และจะกระทบกระเทือนสาระสำคัญแห่งสิทธิเสรีภาพนั้นมิได้ แต่บทบัญญัติแห่ง กฎหมายในการบังคับบำบัดรักษาผู้ติดยาเสพติดโดยอำนาจรัฐ ซึ่งมีวัตถุประสงค์มุ่งเน้นการแก้ไขฟื้นฟู ผู้ติดยาเสพติดให้สามารถกลับคืนสู่สังคมได้ตามปกติมากกว่าการนำตัวมาลงโทษ เพื่อให้โอกาสกลับตัว เป็นคนดีและป้องกันสังคมให้ปลอดภัยจากผู้ติดยาเสพติดที่มีสภาพเป็นอันตรายมิให้ก่ออาชญากรรมขึ้นอีก อันเป็นการนำแนวความคิดตามหลักแทนการดำเนินคดีต่อผู้ติดยาเสพติดมาใช้นั้น เป็นการกระทบกระเทือน สิทธิเสรีภาพของบุคคลจากการใช้อำนาจบังคับบำบัดรักษาของรัฐนี้อยู่บางประการ ปัญหาสิทธิเสรีภาพของบุคคลที่เกิดจากการใช้อำนาจรัฐตามบทบัญญัติแห่งกฎหมายในการ บังคับบำบัดรักษาผู้ติดยาเสพติด ที่สำคัญคือ บทบัญญัติกฎหมายที่เกี่ยวกับการบังคับบำบัดรักษาผู้ติด ยาเสพติด ซึ่งได้แก่ กฎหมายว่าด้วยวัตถุที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท กฎหมายว่าด้วยยาเสพติดให้โทษ และกฎหมายว่าด้วยการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด มิได้เป็นไปตามที่รัฐธรรมนูญรับรองไว้ ทำให้ สิทธิเสรีภาพของผู้ติดยาเสพติดต้องกระทบกระเทือนจากการใช้อำนาจของรัฐตามกฎหมายดังกล่าวนี้ จึงควรปรับปรุงบทบัญญัติกฎหมายให้มีความซัดเจน และสอดคล้องกับรัฐธรรมนูญ สามารถใช้บังคับ ปฏิบัติให้บรรลุผลตามวัตถุประสงค์การบังคับบำบัดรักษาผู้ติดยาเสพติด เพื่อให้สามารถกลับคืนสู่ สังคมได้ตามปกติและเพื่อป้องกันสังคมให้ปลอดภัยจากการก่ออาชญากรรมของบุคคลดังกล่าวขึ้นอีก