การปรับสภาพผิวผ้าพอลิเอสเตอร์ด้วยสารประกอบที่มีไนโตรเจนสำหรับการพิมพ์อิงก์เจ็ต

Abstract

การพิมพ์ผ้าพอลิเอสเตอร์ด้วยหมึกพิมพ์อิงก์เจ็ตฐานน้ำ ปกติให้ผ้าพิมพ์ที่มีคุณภาพต่ำจากลักษณะผิวผ้าและการแผ่ของหมึกพิมพ์ งานวิจัยนี้จึงศึกษาผลของสารปรับสภาพผิวผ้าพอลิเอสเตอร์ก่อนพิมพ์ด้วยสารละลายไคโทซาน ไกลซีน สารละลายผสมระหว่างไคโทซานกับไกลซีน และไคโท-ซานดัดแปร เอ็น-2-ไฮดรอกซี-3-ไทรเมทิลแอมโมเนียมพรอพิลไคโทซานคลอไรด์ (N-[(2-hydroxyl-3-trimethylammonium) propyl] chitosan chloride; HTACC) และไคโทซานดัดแปร เอ็น-4-ไดเมทิลแอมิโนเบนซิลอิมิโนไคโทซาน (N-[(4-dimethyl aminobenzyl) imino] chitosan; DBIC) ต่อคุณภาพผ้าพิมพ์ด้วยการพิมพ์ระบบอิงก์เจ็ต ปรับสภาพผิวผ้าด้วยสารละลายปรับสภาพผิวดังกล่าวด้วยเทคนิคการแพดดิง พิมพ์แผ่นทดสอบบนผ้าพอลิเอสเตอร์ที่ไม่ปรับสภาพผิว และผ้าพอลิเอสเตอร์ที่ปรับสภาพผิวด้วยหมึกพิมพ์อิงก์เจ็ตเชิงพาณิชย์ฐานน้ำชนิดสารสี 7 สี หลังการอบด้วยไอน้ำ วัดขอบเขตสี ความอิ่มตัวสี ความคมชัดของตัวอักษรชนิดพอซิทิฟและเนกาทิฟ การผลิตน้ำหนักสี การซึมเข้าหากันของหมึกพิมพ์ ความเข้มสี ความแข็งกระด้างของผ้าพิมพ์ ความคงทนของสีพิมพ์ต่อการซัก และความคงทนของสีพิมพ์ต่อการขัดถู วัดค่า zeta-potential ของสารละลายของผ้าพอลิเอสเตอร์ สารปรับสภาพผิวผ้าทุกชนิด และหมึกพิมพ์อิงก์เจ็ตที่ใช้พิมพ์ ศึกษาพฤติกรรมการดูดซึมน้ำของผ้าด้วย wicking test ลักษณะพื้นผิวผ้าที่ปรับสภาพด้วยสารปรับสภาพผิวต่าง ๆ ด้วยเทคนิคของกล้องจุลทรรศน์แบบส่องกราด พบว่า สารปรับสภาพทุกชนิดให้คุณภาพผ้าพิมพ์ดีกว่าผ้าพอลิเอสเตอร์ที่ไม่ปรับสภาพผิว ไคโทซานเพิ่มขอบเขตสีในช่วงโทนสีแดงเหลืองเล็กน้อย ขณะที่ไกลซีนเพิ่มขอบเขตสีในช่วงโทนสีเขียวเหลืองและสีส้ม ความเข้มข้นของไคโทซานไม่มีผลต่อการเพิ่มขอบเขตสี ขณะที่การเพิ่มความเข้มข้นไกลซีนทำให้ขอบเขตสีกว้างขึ้น ความเข้มข้นของไคโทซานและไกลซีนที่เพิ่มขึ้นทำให้ผ้ามีความแข็งกระด้างเพิ่มขึ้น และความคงทนของสีต่อการขัดถูเพิ่มขึ้น DBIC ไม่ได้ให้ผลที่เด่นชัดนัก ในกลุ่มสารละลายปรับผิวนี้ HTACC ให้คุณภาพผ้าพิมพ์ดีที่สุดในทุกด้านและมีความแข็งกระด้างของผ้าพิมพ์ต่ำมาก แต่ความคงทนของสีพิมพ์ต่อการขัดถูต่ำกว่าเพียงเล็กน้อย