การหาค่าความกว้างและความสูงของขากรรไกรจากผลรวมความกว้างของฟ้นหน้า

Abstract

สิ่งที่สำคัญอย่างหนึ่งในการวิเคราะห์ เพื่อการรักษาทางทันตกรรมจัดฟัน คือ ความสัมพันธ์ของขนาดของฟันและขนาดของขากรรไกร ฟันจะเรียงได้ดีและมีประสิทธิภาพในการบดเคี้ยว นอกจากจะขึ้นกับขนาด รูปร่างของขากรรไกรและฟันแล้ว ขนาดของฟันยังต้องสัมพันธ์กับขนาดของขากรรไกรด้วย ปัจจุบันการวิเคราะห์เพื่อการรักษาทางทันตกรรมจัดฟันในประเทศไทยยังใช้ค่ามาตรฐานของชาวต่างประเทศ เพื่อให้การวิเคราะห์เป็นที่ถูกต้องแน่นอนมีค่ามาตรฐานของคนไทย ดังนั้นการศึกษานี้จึงมุ่งศึกษาหาความสัมพันธ์ของขนาดของขากรรไกรล่างกับขากรรไกรบน อัตราส่วนผลรวมความกว้างฟันหน้าบนต่อความกว้างฟันหน้าล่าง พร้อมกับหาสมการแสดงความสัมพันธ์ของความกว้างและความสูงของขากรรไกรจากผลรวมความกว้างของฟันหน้าในรูป (Y ) ̂= a+bX วิธีดำเนินการวิจัยได้กลุ่มตัวอย่างจากเด็กไทยในกรุงเทพมหานคร อายุ 9-16 ปี ชาย 160 คน หญิง 160 คน ด้วยเหตุผลที่ว่ากรุงเทพมหานครเป็นที่รวมของคนทุกภาคในประเทศไทย เลือกจากตัวแทนหลายแหล่งในกรุงเทพ ได้แก่ โรงเรียนทุกประเภทในกรุงเทพมหานคร จากผู้ป่วยที่มาพบทันตแพทย์ในโรงพยาบาลของรัฐบาล และจากคลินิกเอกชน ตามข้อกำหนดที่ได้ตั้งไว้คือ เลือกเด็กที่มีฟันเรียงเรียบ มีฟันครบตั้งแต่กรามจากด้านหนึ่งไปยังอีกด้านหนึ่งในขากรรไกรล่างและขากรรไกรบน การสบฟันตามแบบปกติ มีรูปร่างและขนาดของฟันปกติ ทำการพิมพ์ปากหล่อแบบจำลองของฟันในขากรรไกรล่างและบนของกลุ่มตัวอย่าง วัดความกว้างและความสูงของขากรรไกรและผลรวมความกว้างของฟันหน้าทั้งขากรรไกรบนและล่าง จากนั้นนำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์ตามวิธีการทางสถิติ Two Way ANOVA, Product-Moment of Correlation, Simple Regression ตามลำดับ ผลการวิจัยพบว่า ความกว้างขากรรไกรล่างและขากรรไกรบนมีความแตกต่างกันในเพศชายและหญิง เพศชายมีค่าเฉลี่ยความกว้างของขากรรไกรมากกว่าเพศหญิงเล็กน้อย ความกว้างขากรรไกรบนมีความสัมพันธ์สูงกับขากรรไกรล่าง กล่าวคือความกว้างขากรรไกรส่วนหน้ามีค่าความสัมพันธ์ 0.9749 ส่วนหลังมีค่าความสัมพันธ์ 0.9324 มีค่านัยสำคัญที่ระดับ 0.01 อัตราส่วนผลรวมความกว้างฟันหน้าบนต่อผลรวมความกว้างฟันหน้าล่างมีค่าเฉลี่ย 1.3959 ได้สมการหาค่าความกว้างและความสูงของขากรรไกรจากผลรวมความกว้างฟันหน้าบนในรูป (Y ) ̂= a+bX สิ่งที่น่าจะศึกษาต่อไปคือแยกศึกษาในแต่ละแบบของขากรรไกร นอกจากนั้นควรศึกษาระยะยาวเพื่อดูผลของการเจริญเติบโตของขากรรไกรในแต่ละช่วงปี ปัญหาในการวิจัยครั้งนี้คือคัดเลือกหากลุ่มตัวอย่างได้ยากมากเพราะเด็กส่วนมากมีฟันผุ มีการถอนฟันบางซี่ มีฟันเกซ้อนกัน หรือมีฟันห่าง