บทบาทของวรรณกรรมที่มีต่อตัวละครเอกในนวนิยายและภาพยนตร์

Abstract

งานวิจัยที่เกี่ยวกับการอ่านและบทบาทของวรรณกรรมที่มีต่อชีวิตมีมากมายหลายเรื่อง หากแต่ในงานวิจัยชิ้นนี้ผู้วิจัยมุ่งที่จะศึกษาและวิเคราะห์ถึงบทบาทของวรรณกรรมที่มีต่อตัวละครเอกซึ่งมีชีวิตอยู่ในเรื่องเล่าทั้งในนวนิยายและภาพยนตร์ จึงได้เรื่องเล่าที่วรรณกรรมมีบทบาทหลักต่อพัฒนาการของตัวละครเอกและเรื่องราวจำนวน 7 เรื่อง ดังนี้ สุภาพบุรุษจำแลง, ฟาเรนไฮต์ 451 เผาหนังสือให้หมดโลก, มาทิลดา นักอ่านสุดวิเศษ, ชายชราผู้อ่านนิยายรัก, เดอะ รีดเดอร์, หัวใจน้ำหมึก และจอมโจรหนังสือ โดยใช้การวิเคราะห์เชิงพรรณนาผ่านแนวคิดพลังของวรรณกรรม องค์ประกอบของการเล่าเรื่อง และการดัดแปลงสื่อ ผลการวิจัยพบว่า ด้านบทบาทของวรรณกรรมที่มีต่อตัวละครเอกในนวนิยายและภาพยนตร์นั้น คือ ความสามารถในการสร้างความรื่นรมย์และจินตนาการ, ก่อเกิดการเปลี่ยนแปลงจากความไม่รู้เป็นความรู้ และเป็นจุดเริ่มต้นในการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างตัวละคร สำหรับการเล่าเรื่องในนวนิยายและภาพยนตร์สามารถแบ่งตามลักษณะของการเล่าเรื่องได้ 3 ประเภท ดังนี้ 1.วรรณกรรมเป็นจุดเริ่มต้นทำให้เกิดเรื่อง 2.วรรณกรรมมีส่วนในการดำเนินเรื่อง โดยวรรณกรรมเปรียบเสมือนตัวละครตัวหนึ่งที่ฉุดดึงและเชื่อมร้อยเหตุการณ์ตลอดทั้งเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ 3.วรรณกรรมเป็นส่วนหนึ่งของเรื่อง ซึ่งปรากฏภาพของการอ่านและคลุกคลีกับหนังสือของตัวละครเอก แต่วรรณกรรมไม่ได้เข้าไปมีอิทธิพลต่อตัวเรื่องโดยตรง ส่วนการดัดแปลงภาพยนตร์จากนวนิยาย ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงใน 2 ลักษณะทั้งในตัวเรื่องและตัวละคร โดยในตัวเรื่องพบว่ามีการขยายความ ตัดทอน และปรับเปลี่ยน ภายในองค์ประกอบของเรื่องเล่า อย่างไรก็ตามองค์ประกอบด้านแก่นเรื่องเป็นส่วนที่คงเดิมไว้ในตัวบทปลายทาง โดยเทคนิคที่ภาพยนตร์นิยมนำมาใช้คือการตัดสลับเหตุการณ์ใหม่ให้สอดคล้องกับเรื่องราวที่กำลังดำเนินอยู่ในปัจจุบัน ส่วนตัวละครมีการเพิ่มมิติและบทบาทให้กับตัวละครประกอบ โดยเฉพาะตัวละครที่เป็นผู้ช่วยเหลือตัวละครเอก