การเปรียบเทียบความพึงพอใจในชีวิตสมรสของคู่สมรสที่มีการจับคู่ของบทบาททางเพศต่างกัน

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบความพึงพอใจในชีวิตสมรสของคู่สมรสที่มี การจับคู่ของบทบาททางเพศต่างกัน ตามทฤษฎีสกีมาทางเพศ (Bern, 1984) และทฤษฎีการแลกเปลี่ยนทางสังคม (Scanzoni, 1970) การวิจัยนี้ใช้กลุ่มตัวอย่างที่เป็นคู่สามีภรรยามีอายุการสมรส 7- 20 ปี จำนวน 300 คู่ โดยใช้มาตรวัดบทบาททางเพศ (Bern, 1974) และมาตรวัดความพึงพอใจในชีวิตสมรส สถิติที่นำมาใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลในครั้งนี้คือ การทดสอบสัดส่วนด้วยไคสแควร์ (Chi-Square Test of Homogeneity of Proportions) จากการสำรวจเรื่องบทบาททางเพศของคู่สมรสในสังคมไทยพบว่ามีรูปแบบการจับคู่ของคู่สมรสที่พบมาก 5 รูปแบบ ดังนี้คือ 1. คู่สมรสที่มีบทบาททางเพศแบบแอนโดรจีนีทั้งคู่ (A-A) 2. คู่สมรสที่สามีมีบทบาททางเพศแบบแอนโดรจีนี ภรรยามีบทบาททางเพศแบบไม่ชัดเจน (A-U) 3. คู่สมรสที่สามีมีบทบาททางเพศลักษณะความเป็นชาย ภรรยามีบทบาททางเพศลักษณะความ เป็นหญิง (M-F) 4. คู่สมรสที่มีบทบาททางเพศแบบไม่ชัดเจนทั้งคู่ (U-U) 5. คู่สมรสที่มีสามีมีบทบาททางเพศแบบไม่ชัดเจน ภรรยามีบทบาททางเพศลักษณะความเป็นหญิง (U-F) ผลการวิจัยพบว่า จากการจับคู่ทั้ง 5 แบบดังกล่าวนั้น การจับคู่ของคู่สมรสที่มีบทบาททางเพศแบบแอนโดรจีนีทั้งคู่ (A-A) มีจำนวนคู่สมรสที่มีความพึงพอใจในชีวิตสมรสสูงกว่าการจับคู่ของคู่สมรสที่มีบทบาททางเพศแบบอื่นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ในขณะที่การจับคู่อีก 4 แบบที่เหลือมีจำนวนคู่สมรสที่มีความพึงพอใจในชีวิตสมรสไม่แตกต่างกัน