เขตอำนาจศาลรัฐธรรมนุญที่เกี่ยวกับการวินิจฉัยปัญหาเกี่ยวกับอำนาจหน้าที่ระหว่างองค์กรตามรัฐธรรมนุญ : ศึกษาเปรียบเทียบรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540 และรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550

Abstract

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540 ถือเป็นรัฐธรรมนูญฉบับแรก ที่มีบทบัญญัติให้จัดตั้งองค์กรตามรัฐธรรมนูญขึ้นมาเป็นครั้งแรก โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นองค์กรที่ทำหน้าที่ในการตรวจสอบการใช้อำนาจรัฐอย่างมีประสิทธิภาพ เพื่อให้การใช้อำนาจรัฐเป็นไปตามเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญ และเมื่อได้จัดตั้งองค์กรตามรัฐธรรมนูญขึ้นมาแล้ว รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540 ยังได้กำหนดให้มีการวินิจฉัยชี้ขาดปัญหาเกี่ยวกับอำนาจหน้าที่ขององค์กรตามรัฐธรรมนูญด้วย โดยรัฐธรรมนูญได้กำหนดให้ศาลรัฐธรรมนูญ เป็นองค์กรผู้มีอำนาจในการวินิจฉัยชี้ขาดปัญหาเกี่ยวกับอำนาจหน้าที่ขององค์กรตามรัฐธรรมนูญ ดังที่ปรากฏไว้ในมาตรา 266 รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540 อย่างไรก็ตาม ในทางปฏิบัติยังเกิดปัญหาหลายประการ ซึ่งมีสาเหตุมาจากความไม่ชัดเจนของบทบัญญัติมาตรา 266 เอง โดยเฉพาะปัญหาการไม่มีนิยามของคำว่า “องค์กรตามรัฐธรรมนูญ” และคำว่า “ปัญหาเกี่ยวกับอำนาจหน้าที่” ดังนั้น รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 จึงได้แก้ไขปัญหาดังกล่าว ดังที่ปรากฏในมาตรา 214 รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 อย่างไรก็ตาม การแก้ไขปัญหาบางประการยังไม่เหมาะสมและขัดต่อหลักกฎหมายมหาชนด้วย วิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงทำการศึกษาเปรียบเทียบเขตอำนาจศาลรัฐธรรมนูญที่เกี่ยวกับการวินิจฉัยชี้ขาดปัญหาหรือความขัดแย้งเกี่ยวกับอำนาจหน้าที่ขององค์กรตามรัฐธรรมนูญ ระหว่างรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540 กับรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 จึงพบว่าบทบัญญัติมาตรา 214 รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 แก้ปัญหาไม่ถูกต้องนัก และขัดต่อหลักกฎหมายมหาชน ผู้เขียนจึงได้มีข้อเสนอ ดังนี้ ควรกำหนดให้องค์กรศาล และองค์กรอื่นของรัฐ หรือกลุ่มบุคคล อยู่ภายใต้เขตอำนาจศาลรัฐธรรมนูญในการวินิจฉัยความขัดแย้งระหว่างองค์กรตามรัฐธรรมนูญ ควรกำหนดให้มีองค์กรที่ทำหน้าที่ให้ความเห็นในกรณีมีข้อสงสัยเกี่ยวกับอำนาจหน้าที่ ควรยกเลิกการระบุว่า รัฐสภา คณะรัฐมนตรี เป็นองค์กรที่อยู่ภายใต้เขตอำนาจศาลรัฐธรรมนูญ และไม่ควรกำหนดรายชื่อองค์กรตามรัฐธรรมนูญชัดเจน ควรกำหนดให้สิทธิประธานรัฐสภา สามารถเสนอเรื่องขึ้นสู่ศาลรัฐธรรมนูญได้ หากเห็นว่ามีความขัดแย้งเกี่ยวกับอำนาจหน้าที่