การสื่อสารเพื่อการเริ่มต้นความสัมพันธ์ฉันคู่รักของวัยรุ่นไทย

Abstract

งานวิจัยเรื่อง การสื่อสารเพื่อการเริ่มต้นความสัมพันธ์ฉันคู่รักของวัยรุ่นไทย มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะการสื่อสารเพื่อการเริ่มต้นความสัมพันธ์ฉันคู่รัก (Romantic Relationships) ของวัยรุ่นไทยและปัจจัยที่ส่งผลต่อลักษณะการสื่อสารเพื่อการเริ่มต้นความสัมพันธ์ฉันคู่รัก (Romantic Relationships) ของวัยรุ่นไทย รูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยเชิงสำรวจ เก็บข้อมูลจากนิสิตและนักศึกษาที่กำลังศึกษาอยู่ในสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษา ที่ตั้งอยู่ในพื้นที่จังหวัดกรุงเทพมหานคร ด้วยแบบสอบถาม จำนวน 200 ชุด และสัมภาษณ์นิสิตและนักศึกษา จำนวน 16 คน ผลการวิจัยพบว่า 1. วัยรุ่นในสังคมไทยมีพฤติกรรมการเริ่มต้นความสัมพันธ์ฉันคู่รักแบ่งเป็น 2 กลุ่มอย่างเห็นได้ชัด คือ กลุ่มที่มีพฤติกรรมค่อนข้างเสรีไม่ยึดติดกับค่านิยมเดิมและกลุ่มที่ยังคงมีพฤติกรรมยึดติดกับค่านิยมเดิม ทั้งนี้ กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่มีพฤติกรรมเคยจีบและเคยถูกจีบมากกว่า 3 ครั้ง ซึ่งส่วนใหญ่เกิดขึ้นในสถานศึกษา โดยมีประสบการณ์ความรักในทางที่ดีและมีจุดประสงค์เพื่อนำไปสู่การมีเพื่อนสนิทที่รู้ใจ โดยจะเลือกจีบจากลักษณะอุปนิสัยเป็นสำคัญ เมื่อพบบุคลลที่สนใจจะดูท่าทีก่อนในการจีบแต่ละครั้งจะเปิดเผยความเป็นตนเองให้มาก โดยมีการสอบถามประวัติการศึกษา / การทำงาน แต่เมื่อต้องการทราบข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับบุคคลที่สนใจ มักแอบสังเกตเองด้วยตนเอง และในครั้งแรกของการจีบ มักจะใกล้ชิดกันแต่ไม่มีการถูกเนื้อต้องตัว และเมื่อต้องแยกจากบุคคลที่สนใจก็จะขอเบอร์โทรศัพท์ และเห็นว่าพฤติกรรมดังกล่าวได้รับอิทธิพลจากตนเองมากที่สุด 2. พบตัวแปรที่มีความสัมพันธ์กับประสบการณ์และพฤติกรรมการเริ่มต้นความสัมพันธ์ฉันท์คู่รักของวัยรุ่นไทย 6 ตัวแปร ได้แก่ เพศ การประเมินตนเอง ประสบการณ์เคยจีบ การรับรู้ความรักจากประสบการณ์ที่ผ่านมา จุดประสงค์ในการจีบและบทบาทของผู้ปกครองด้านความรัก