ผลของการฝึกการแก้ปัญหาทางสังคมที่มีต่อการควบคุมความโกรธของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการฝึกการแก้ปัญหาทางสังคม ที่มีต่อการควบคุมความโกรธของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยครั้งนี้คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่1 โรงเรียนเมืองสุราษฎร์ธานี ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2553 จำนวน 40 คน สุ่มนักเรียนเพื่อเข้าร่วมกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม แต่ละกลุ่มมีนักเรียนกลุ่มละ 20 คน กลุ่มทดลองได้รับการฝึกการแก้ปัญหาทางสังคม กลุ่มควบคุมไม่ได้รับการฝึกฝนใดๆ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ โปรแกรมการฝึกการแก้ปัญหาทางสังคม แบบประเมินพฤติกรรมนักเรียน 4 ด้าน แบบสำรวจความโกรธแบบสภาวะ-ลักษณะและการแสดงความโกรธสำหรับเด็กและวัยรุ่น (STAXI-CA) ของ Barrio, Aluja, และSpielberger (2004) และแบบสังเกตพฤติกรรมการแสดงความโกรธ งานวิจัยนี้วิเคราะห์ข้อมูลโดยการทดสอบค่าที (t-test) ผลการวิจัยพบว่า 1. หลังการทดลองและในระยะติดตามผลนักเรียนกลุ่มทดลองมีการควบคุมความโกรธได้ แตกต่างจากนักเรียนกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. หลังการทดลองนักเรียนกลุ่มทดลองมีการควบคุมความโกรธได้ แตกต่างจากก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 แต่ในระยะติดตามผลนักเรียนกลุ่มทดลองมีการควบคุมความโกรธ ไม่แตกต่างจากก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05