ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ระยะเวลาในการใช้เครื่องปอดหัวใจเทียม ภาวะไม่สมดุลทางอารมณ์ และคุณภาพการนอนหลับกับการทำหน้าที่ด้านการรู้คิดของผู้ป่วยภายหลังการผ่าตัดหัวใจแบบเปิด

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสัมพันธ์ เพื่อเปรียบเทียบการทำหน้าที่ด้านการรู้คิดของผู้ป่วยภายหลังการผ่าตัดหัวใจแบบเปิดระหว่าง 1 สัปดาห์ และ 4 สัปดาห์ และศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างอายุ เพศ ระยะเวลาในการใช้เครื่องปอดหัวใจเทียมระหว่างการผ่าตัด ภาวะไม่สมดุลทางอารมณ์ คุณภาพการนอนหลับ กับการทำหน้าที่ด้านการรู้คิดของผู้ป่วยภายหลังการผ่าตัดหัวใจแบบเปิด กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ป่วยภายหลังการผ่าตัดหัวใจแบบเปิดในโรงพยาบาลสุราษฎร์ธานี และโรงพยาบาลสงขลานครินทร์ จำนวน 80 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบ ด้วย แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล แบบบันทึกข้อมูลความเจ็บป่วย แบบวัดสมรรถภาพสมองของคนไทยสำหรับบุคคลที่อ่านภาษาไทยไม่ได้ แบบประเมินภาวะอารมณ์ และแบบวัดคุณภาพการนอนหลับ โดยแบบวัดสมรรถภาพสมองของคนไทยสำหรับบุคคลที่อ่านภาษาไทยไม่ได้คำนวณค่าความเที่ยงโดยใช้สูตร KR-20 มีค่าความเที่ยงเท่า กับ .77 ส่วนแบบประเมินภาวะอารมณ์ และแบบวัดคุณภาพการนอนหลับ มีค่าความเที่ยงจากการคำนวณค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค เท่ากับ .87 และ .75 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใชการวิเคราะห์ความ แปรปรวนแบบทางเดียวเมื่อมีการวัดซ้ำ (Repeated Measures ANOVA) สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และสหสัมพันธ์พอยท์ไบซีเรียล ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. ภายหลังผ่าตัดหัวใจแบบเปิด 1 สัปดาห์กลุ่มตัวอย่างมีค่าเฉลี่ยการทำหน้าที่ด้านการรู้คิดลดลง ( = 27.48 , SD = 1.85) กว่าก่อนการผ่าตัด ( = 28.45 , SD = .99) และหลังผ่าตัด 4 สัปดาห์ ( = 28.33 , SD = 1.58) และแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. อายุมีความสัมพันธ์ทางลบกับการทำหน้าที่ด้านการรู้คิดของผู้ป่วยหลังการผ่าตัดอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 (r =-.237) 3. ภาวะไม่สมดุลทางอารมณ์มีความสัมพันธ์ทางลบกับการทำหน้าที่ด้านการรู้คิดของผู้ป่วยหลังการผ่าตัดหัวใจแบบเปิด ในช่วงหลังผ่าตัด 1 สัปดาห์ อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 (r =-.221)