ผลของการฝึกการแก้ปัญหาทางสังคมที่มีต่อการควบคุมความโกรธของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น

ยศยา เชาวลิตรธำรง

dc.contributor.advisor	วรรณี เจตจำนงนุช
dc.contributor.author	ยศยา เชาวลิตรธำรง
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะครุศาสตร์
dc.date.accessioned	2019-11-11T09:59:15Z
dc.date.available	2019-11-11T09:59:15Z
dc.date.issued	2553
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/63885
dc.description	วิทยานิพนธ์ (ค.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2553	en_US
dc.description.abstract	การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการฝึกการแก้ปัญหาทางสังคม ที่มีต่อการควบคุมความโกรธของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยครั้งนี้คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่1 โรงเรียนเมืองสุราษฎร์ธานี ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2553 จำนวน 40 คน สุ่มนักเรียนเพื่อเข้าร่วมกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม แต่ละกลุ่มมีนักเรียนกลุ่มละ 20 คน กลุ่มทดลองได้รับการฝึกการแก้ปัญหาทางสังคม กลุ่มควบคุมไม่ได้รับการฝึกฝนใดๆ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ โปรแกรมการฝึกการแก้ปัญหาทางสังคม แบบประเมินพฤติกรรมนักเรียน 4 ด้าน แบบสำรวจความโกรธแบบสภาวะ-ลักษณะและการแสดงความโกรธสำหรับเด็กและวัยรุ่น (STAXI-CA) ของ Barrio, Aluja, และSpielberger (2004) และแบบสังเกตพฤติกรรมการแสดงความโกรธ งานวิจัยนี้วิเคราะห์ข้อมูลโดยการทดสอบค่าที (t-test) ผลการวิจัยพบว่า 1. หลังการทดลองและในระยะติดตามผลนักเรียนกลุ่มทดลองมีการควบคุมความโกรธได้ แตกต่างจากนักเรียนกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. หลังการทดลองนักเรียนกลุ่มทดลองมีการควบคุมความโกรธได้ แตกต่างจากก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 แต่ในระยะติดตามผลนักเรียนกลุ่มทดลองมีการควบคุมความโกรธ ไม่แตกต่างจากก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05	en_US
dc.description.abstractalternative	This quasi-experimental study aims to investigate the effects of a social problem-solving training on anger control of lower secondary school students. The subjects were 40 seventh grade students in Muang Suratthani School in the second semester of 2010. Students were randomly assigned to experimental group and control group. Each group had 20 students. The experimental group received training the social problem-solving training, while the control group received no training. The measures were (1) Social Problem-Solving Training Programe, (2) Barrio, Aluja, and Spielberger’s State-Trait Anger Expression Inventory for Children, (3) Behavior Assessment Report with 4 components and (4) Anger Behavior Observation Form. The t-test was employed for data analysis. Results are: (1) the post test and follow up test scores on the Anger-Control scale of the experimental group were different from the control group at .05 level of significance and (2) the post test scores on the Anger-Control scale of the experimental group were different from their pretest scores at .05 level of significance. The follow up test scores, however, were not significantly different from the pretest scores	en_US
dc.language.iso	th	en_US
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.relation.uri	http://doi.org/10.14457/CU.the.2010.2255
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.subject	ความโกรธในวัยรุ่น	en_US
dc.subject	ความก้าวร้าวในวัยรุ่น	en_US
dc.subject	ทักษะทางสังคมในวัยรุ่น	en_US
dc.subject	การแก้ปัญหาในวัยรุ่น	en_US
dc.subject	นักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น	en_US
dc.subject	Anger in adolescence	en_US
dc.subject	Aggressiveness in adolescence	en_US
dc.subject	Social skills in adolescence	en_US
dc.subject	Problem solving in adolescence	en_US
dc.subject	Junior high school students	en_US
dc.title	ผลของการฝึกการแก้ปัญหาทางสังคมที่มีต่อการควบคุมความโกรธของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น	en_US
dc.title.alternative	The effects of a social problem-solving trainng on anger control of lower secondary school students	en_US
dc.type	Thesis	en_US
dc.degree.name	ครุศาสตรมหาบัณฑิต	en_US
dc.degree.level	ปริญญาโท	en_US
dc.degree.discipline	จิตวิทยาการศึกษา	en_US
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.email.advisor	ไม่มีข้อมูล
dc.identifier.DOI	10.14457/CU.the.2010.2255