แนวทางการพัฒนาพื้นที่ริมน้ำเมืองนครสวรรค์

Abstract

ในอดีตทีมีการคมนาคมทางน้ำเป็นหลัก ทำให้นครสวรรค์เป็นเมืองริมน้ำที่มีความสำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในด้านการค้า ทั้งในระดับท้องถิ่น ระดับภาค และระดับประเทศ เนื่องจากที่ตั้งของเมืองซึ่งเป็นจุดเชื่อมโยงระหว่างภาคกลางและภาคเหนือ ส่งผลให้พื้นที่ริมน้ำของเมืองมีความเจริญเป็นอย่างมาก กระทั่งการคมนาคมทางด้านอื่น ๆ ได้ถูกพัฒนาขึ้นมาในกายหลัง จนทำให้การสัญจรทางน้ำลดความสำคัญลง ทำให้พื้นที่ริมน้ำของเมืองนครสวรรค่ในปัจจุบันเปลี่ยนจากการเป็นหน้าบ้านของเมือง กลายมาเป็นหลังบ้าน ซึ่งไม่ได้รับการดูแลรักษา และขาดการพัฒนาให้อยู่ในสภาพอันควร จุดประสงค์ของการศึกษานี้มุ่งเน้นในการศึกษาความเป็นมาของเมือง ปัญหาที่มีอยู่ ตลอดจนสภาพของเมืองตั้งแต่อดีตจนกึงปัจจุบัน เพื่อนำมาใช้เป็นข้อมูลในการวิเคราะห์ สังเคราะห์ รวมทั้งนำเสนอแนวทางในการแก้ปัญหาของพื้นที่ริมน้ำเมืองนครสวรรค์โดยคำนึงถึงความสัมพันธ์ในระดับพื้นที่ศึกษา ระดับเมือง ระดับภาค จนถึงระดับประเทศ โดยเริ่มจากการศึกษาถึงภาพรวมในการพัฒนาเมือง ความเชื่อมโยงกับเมืองต่าง ๆ และการใช้ที่ดินเละวิถีชีวิตในอดีต ซึ่งแบ่งออกเป็น 2 ยุค เพื่อเป็นพื้นฐาน ความรู้ความเข้าใจในการศึกษาชุมชนริมน้ำนครสวรรค์ ได้แก่ ยุคอดีตซึ่งมีการคมนาคมทางน้ำเป็นหลัก และยุคเปลี่ยนแปลงซึ่งการคมนาคมทางด้านอื่นได้เริ่มเข้ามามีบทบาทต่อเมือง รวมทั้งการศึกษายุคปัจจุบันในด้านภาพรวมการพัฒนาเมือง อาณาเขตเมือง ลักษณะทางภูมิศาสตร์ บทบาทและความสำคัญของเมืองทั้งระดับเมืองและระดับภาค การเชื่อมโยง และการใช้ที่ดินในช่วงต่าง ๆ จากนั้นจึงได้ทำการแบ่งพื้นที่ศึกษาออกเป็น 7 พื้นที่และวิเคราะห์พื้นที่ต่าง ๆ อย่างละเอียดในด้านการใช้ที่ดินและวิถีชีวิต การสัญจร รวมทั้งข้อสังเกตที่สำคัญ เพื่อนำมาสรุปเป็นสภาพปัจจุบันของพื้นที่ริมน้ำ และใช้เป็นข้อมูลไนการสังเคราะห์สภาพการใช้พื้นที่ริมน้ำ รวมทั้งนำเสนอแนวทางการพัฒนาพื้นที่ริมน้ำต่อไป จากการศึกษา ทำให้สามารถสรุปได้ว่า พื้นที่ริมน้ำเมืองนครสวรรค์ควรได้รับการพัฒนา โดยเน้นให้มีการใช้พื้นที่ริมน้ำอย่างมีประสิทธิภาพ มีการเข้าถึงที่สะดวก ปรับปรุงภูมิทัศน์ให้มีความเชื่อมโยงที่ดีระหว่างเมืองและแม่น้ำ เพื่อ สนับสนุนให้เห็นถึงคุณค่าของแม่น้ำที่มีต่อเมืองและประเทศ รวมทั้งการปรับปรุงพื้นที่ในบริเวณต่าง ๆ ให้เหมาะสมกับการ ใช้งาน โดยในแต่ละพื้นที่จะมีแนวทางการพัฒนาที่แตกต่างกันออกไปตามลักษณะเฉพาะของพื้นที่ในบริเวณต่าง ๆ ให้มีความสอดคล้องกับสภาพการใช้งานในปัจจุบันและแนวโน้มการใช้ที่ดินในอนาคตของแต่ละพื้นที่