Abstract:
การวิจัยเรื่องนี้เป็นการศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับสถานภาพและความต้องการเทคโนโลยีทางโสตทัศนศึกษาในระดับมหาวิทยาลัยของประเทศไทยข้อมูลที่จำเป็นสำหรับการวิจัยนี้ได้จากอาจารย์ที่ทำการสอนในมหาวิทยาลัยต่างๆ และจากเจ้าหน้าที่โสตทัศนศึกษาที่มีอยู่ในสถายันต่างๆ ในมหาวิทยาลัยที่อยู่ในโครงการวิจัยเครื่องมือสำหรับการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามจำนวน 2 ชุด ในการวิจัยครั้งนี้ได้ตั้งสมมุติฐานเพื่อเป็นแนวทางในการดำเนินการวิจัยดังต่อไปนี้ 1. มหาวิทยาลัยต่างๆ มีความต้องการในการส่งเสริมและปรับปรุงงานที่เกี่ยวกับสื่อการสอนหรืองานโสตทัศนศึกษาตลอดจนบริการที่เกี่ยวข้อง 2. ความต้องการด้านต่างๆ ที่เกี่ยวกับสื่อการสอนของอาจารย์ไม่มีความแตกต่างกัน 3. ความต้องการของเจ้าหน้าที่โสตทัศนศึกษาและหน่วยงานโสตทัศนศึกษาต่างๆ ไม่มีความแตกต่างกัน ลำดับขั้นที่สำคัญสำหรับดำเนินการศึกษามีดังต่อไปนี้: ศึกษาค้นคว้ารายงานการวิจัยจากเอกสาร ตำราและรายงานการวิจัยต่างๆ ที่เกี่ยวข้องและมีอยู่ สร้างเครื่องมือสำหรับการเก็บรวบรวมข้อมูล ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลและวิเคราะห์ข้อมูลแล้วสรุปผลสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมุลประกอบด้วยจำนวนความถี่ อัตราค่าร้อยละ อัตราค่าเฉลี่ยและเปรียบเทียบความแตกต่างด้วย t-test ผลของการวิจัยปรากฎว่าเป็นไปตามสมมุติฐานที่วางไว้แต่ต้นทุกประการและได้พบว่างานโสตทัศนศึกษาในมหาวิทยาลัยต่างๆ มีไม่เพียงพอที่จะอำนวยบริการแก่อาจารย์ หน่วยงานที่มีอยู่แล้ว ไม่สามารถดำเนินบริการได้อย่างมีประสิทธิภาพมหาวิทยาลัยต่างๆ ยังขาดแคลนอุปกรณ์สื่อการสอนประเภทต่างๆ เป็นจำนวนมาก ความต้องการบริการงานโสตทัศนศึกษาทั้งในระดับมหาวิทยาลัยและระดับคณะของบรรดาอาจารย์ต่างๆ อยู่ในเกณฑ์สูงมาก อาจารย์ต้องการวัสดุอุปกรณ์หรือสื่อการสอนประเภทฉายมากที่สุด ผู้วิจัยได้ให้ข้อเสนอแนะไว้ว่า 1. ผู้บริหารมหาวิทยาลัยควรจะเพิ่มความสนใจส่งเสริมงานโสตทัศนศึกษา สื่อใหม่ๆ ทางการศึกษาและเทศโนโลยีทางการเรียนการสอนซึ่งสามารถอำนวยประโยชน์ต่อการดำเนินการศึกษา 2. มหาวิทยาลัยทุกแห่งควรจัดให้มีหน่วยงานโสตทัศนศึกษากลางของมหาวิทยาลัย 3. สภาการศึกษาน่าจะสนับสนุนให้มีหน่วยงานเฉพาะที่ทำหน้าที่และให้บริการเกี่ยวกับเทคโนโลยีทางการเรียนการสอนใหม่ๆ ติดตามความเคลื่อนไหวใหม่ๆ ในวงการเรียนการสอนระดับมหาวิทยาลัย เผยแพร่แนวความคิดใหม่ๆ ในการดำเนินการเรียนการสอนแก่มหาวิทยาลัยต่างๆ ในประเทศไทย 4. การศึกษาวิจัยในทำนองเดียวกับการวิจัยนี้น่าจะได้รับการส่งเสริมให้กระทำทุก 3 ปี หรือ 5 ปี จะเป็นการช่วยประเมินสถานภาพและความต้องการเทคโนโลยีทางการเรียนการสอนของระบบมหาวิทยาลัยของประเทศไทยและถ้าสามารถส่งเสริมให้ทำการศึกษาเจาะลึกซึ้งในแต่ละมหาวิทยาลัยได้ ก็จะอำนวยประโยชน์ได้มากยิ่งขึ้น
