ความสามารถในการจำของบุคคลต่างวัยแบบโลไซ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายที่จะศึกษาความสามารถในการจำของบุคคลต่างวัยเปรียบเทียบความจำแบบโลโซและไม่โลโซ โดยใช้การทดสอบความจำแบบระลึกลำดับและระลึกเสรี กลุ่มตัวอย่างแบ่งเป็นผู้ใหญ่กับเด็ก ได้มาโดยวิธีการสุ่มกลุ่มใหญ่เป็นนักศึกษาผู้ใหญ่ระดับ 3 (ประถมทีที่ 7 ) โรงเรียนวัดเฉลิมอาสน์ อำเภอโพธาราม จังหวัดราชบุรี จำนวน 80 คน กลุ่มเด็กเป็นนักเรียนชั้นประถามปีที่ 7 โรงเรียนเดียวกัน จำนวน 80คน ทั้งกลุ่มผู้ใหญ่และกลุ่มเด็กแบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 40 คน แต่ละกลุ่มแบ่งเป็น 2 กลุ่มย่อย เป็นกลุ่มทดสอบความจำแบบระลึกลำดับ 20 คน ทดสอบความจำแบบระลึกเสรี 20 คนเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ คำนาม 2 พยางค์ที่เป็นรูปธรรมจำนวน 228 คำ นำข้อมูลที่ได้โดยการหา (1) ค่าเฉลี่ยความจำ (2) วิเคราะห์ความแปรปรวนแบบ3ตัวแปร (3) วิเคราะห์ความก้าวหน้าและแนวโน้มของความจำ ผลของการวิจัยพบว่า (1) ความจำแบบโลโซของผู้ใหญ่และเด็กไม่แตกต่างกัน(2) ความจำของผู้ใหญ่และเด็กที่ใช้เทคนิคการจำแบบโลโซกว่าไม่ใช้โลโซอย่างมีนัย สำคัญที่ระดับ .01 (3) ความจำแบบระลึกเสรีดีกว่าความจำแบบระสึกลำดับอย่ามีนัยสำคัญที่ระดับ .01 (4) มีผลร่วมระหว่างวิธีทดสอบความจำกับการใช้และไม่ใช้เทคนิคการจำแบบโลโซ โดยที่วิธีการทดสอบความจำมีผลต่อการจำโดยไม่ใช้เทคนิคการจำแบบโลโซอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 และความจำแบบโลโซที่ระดับ .05 (5) ค่าเฉลี่ยความจำของกลุ่มที่ใช้เทคนิคจากจำแบบโลโซทุกกลุ่มสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01โดยสรุกกลุ่มที่ใช้เทคนิคการจำแบบโลโซมีความก้าวหน้าในการจำดีกว่ากลุ่มไม่ได้โลโซ